Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГО́РСКІ Геральд Міхайлавіч
(н. 17.7.1935, г. Бабруйск),
бел. вучоны ў галіне тэхналогіі паперы. Д-ртэхн. н. (1992), праф. (1993). Скончыў Ленінградскую лесатэхн. акадэмію (1958). З 1964 у Бел.тэхнал. ун-це. Распрацаваў тэарэт. асновы і тэхналогію вытв-сці паперы і кардону з полівінілспіртавымі валокнамі для эл.-тэхн., аўтатрактарнай і паліграфічнай прам-сці.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
а́ркуш, ‑а, м.
Стандартны кавалак паперы, кардону, фанеры і пад. Аркуш ватмана, кардону. □ Пракоп раздаў аркушы паперы ў косую лінейку, агрызак хімічнага алоўка.Грахоўскі.Ля сцяны стаяў вялікі аркуш фанеры.Лупсякоў.[Собіч] браў то адны карткі, то другія, запісваў на аркушах паперы лічбы, паціскаў плячыма, дзівіўся.Скрыган.Аўгіння пацела над літарамі. Аркуш паперы здаваўся ёй велізарным жытнім полем, якога яна не здолее зжаць.Бядуля.
•••
Аўтарскі аркуш — адзінка вымярэння аб’ёму літаратурнага твора, роўная 40 000 друкарскіх знакаў.
Друкаваны аркуш — шаснаццаць старонак друкаванага тэксту як адзінка вымярэння аб’ёму кнігі.
[Польск. arkusz з лац. arcus— дуга.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Víerfachbogen
m -s, - i - bögen чацвяртны́а́ркуш (паперы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Bg.
=
1.
Bogen – ліст [аркуш] паперы
2.
Berg – гара
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
апліка́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. Стварэнне малюнка, узору, арнаменту шляхам нашыўкі (наклейвання) на што-н. кавалачкаў рознакаляровай паперы, матэрыі і пад.
2. Карціна, арнамент і пад., створаныя такім чынам.
|| прым.аплікацы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сшы́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.
1. Сшытыя лісты чыстай паперы ў вокладцы.
Сшыткі ў клетку.
Агульны с.
2. Складзены, але не разрэзаны друкаваны аркуш у кнізе, брашуры і пад. (спец.).
|| прым.сшы́ткавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
філігра́нь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.
1. Мастацкі ювелірны выраб з тонкага кручанага залатога, сярэбранага або іншага дроту, які мае выгляд карункаў.
2. Вадзяны знак на паперы, а таксама папера з такім знакам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тачко́ўка ’ўмоўны знак (кропка), які ставяць на паперы пры абмеры плыта (адпавядае 10 м³)’ (Нар. лекс.). Ад рус.то́чка ’кропка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
награфі́ць, ‑флю, ‑фіш, ‑фіць; зак., чаго.
Разлінеіць на графы ў нейкай колькасці. Награфіць паперы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)