отшиби́ть сов., разг., прям., перен. адбі́ць;
у меня́ отши́бло па́мять безл. у мяне́ адбі́ла па́мяць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
visual [ˈvɪʒuəl] adj. зро́кавы;
a visual memory зро́кавая па́мяць;
a visual distance мяжа́ ба́чнасці;
a visual disturbance расстро́йства зро́ку
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
word-perfect [ˌwɜ:dˈpɜ:fɪkt] adj. які́ ведае на па́мяць;
The actor’s speech was word-perfect. Акцёр ведаў сваю ролю назубок.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дэклама́цыя
(лац. declamatio = выпрацоўка красамоўства)
1) выразнае чытанне мастацкіх твораў на памяць;
2) перан. штучна ўзнёслая манера гаварыць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дружалю́бнасць, ‑і, ж.
Прыязнасць, добразычлівасць. Прыйшлі .. [Аляксандру Іванавічу] на памяць дакорлівыя позіркі ды нават і заўвагі сяброў. Потым слёзы Ніны, яе такая харошая, жаночая, цярплівая дружалюбнасць. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыга́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Разм. Успамін; згадка. Тады памяць.. выхапіла постаць таго, хто абудзіў усе гэтыя пачуцці і прыгадкі. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Gedächtnis
n -ses, -se па́мяць
zum ~ — на па́мяць
sich (D) etw. ins ~ zurückrufen* — прыгада́ць што-н.
etw. im ~ behálten* [bewáhren] — захава́ць што-н. у па́мяці
aus dem ~ — па па́мяці
das ~ nimmt ab — па́мяць слабе́е
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Скуёўдзіць ‘моцна памяць’ (чавус., Нар. сл.), скуёўдзіцца ‘сагнуцца, скорчыцца’ (Растарг.), ‘збянтэжыцца, разгубіцца’ (Сцяшк. Сл.). Гл. куёўдзіцца, этымалагічна непразрыстае. З іншай суфіксацыяй параўн. скуёўчыць (бярэз., вусн. паведамленне С. Запрудскага).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перамя́ць, ‑мну, ‑мнеш, ‑мне; ‑мнём, ‑мняце; зак., што.
1. Размяць, расцерці яшчэ раз, нанава.
2. Памяць, змяць усё, многае. Перамяць лыжкай вараную бульбу. Перамяць усю вопратку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суфлёр, ‑а, м.
Работнік тэатра, які суфліруе акцёрам. Самадзейныя артысты, як правіла, ролі на памяць не вучылі, і ўся надзея была на суфлёра. Губарэвіч. // Разм. Падказчык.
[Фр. souffleur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)