напрактыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.
Разм. Шляхам доўгіх практыкаванняў зрабіць умелым, вопытным. Напрактыкаваць вучня ў рашэнні задач. Напрактыкаваць памяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)