ро́ўнядзь Роўная паверхня поля; раўніна; гладкая паверхня вады (БРС).

□ в. Роўнядзь Лаг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

convex

[,kɑ:nˈveks]

1.

adj.

вы́пуклы, вы́гнуты

2.

n.

вы́пуклая паве́рхня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

surface​1 [ˈsɜ:fɪs] n.

1. паве́рхня;

the Earth’s surface паве́рхня Зямлі́;

keep on the surface трыма́цца на паве́рхні;

rise/come to the surface усплыва́ць на паве́рхню;

surface transport назе́мны тра́нспарт

2. зне́шні вы́гляд;

surface impressions павярхо́ўныя ўра́жанні

♦

on the surface зво́нку, з вы́гляду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тапагра́фія, -і, ж.

1. Раздзел геадэзіі, які займаецца вывучэннем паверхні зямлі, сродкаў яе вымярэння і адлюстраваннем мясцовасці на планах або картах.

2. Паверхня і ўзаемнае размяшчэнне асобных пунктаў мясцовасці.

Т.

Магілёўскай вобласці.

Т. горада.

|| прым. тапаграфі́чны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ухі́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Нахіленая пакатая паверхня, схіл.

Цягнік ідзе пад у.

2. перан. Пэўны напрамак дзейнасці, інтарэсаў, спецыялізацыі.

Школа з мастацкім ухілам.

3. перан. Адхіленне, адыход ад асноўнай лініі ў поглядах, палітыцы.

Правы ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меніск,

скрыўленая паверхня вадкасці; лінза.

т. 10, с. 287

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пло́скі пло́ский;

~кая паве́рхня — пло́ская пове́рхность;

○ п. друк — полигр. пло́ская печа́ть;

п. ву́гал — мат. пло́ский у́гол

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаравы́ шарово́й;

~ва́я паве́рхня — мат. шарова́я пове́рхность;

ш. кла́пан — тех. шарово́й кла́пан;

○ ~ва́я мала́нка — шарова́я мо́лния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сінь, -і, ж.

1. Сіні колер; сіняя прастора, сіняя паверхня (пра мора, неба, паветра).

Марская с.

Не змераць вокам шыр палёў і неба с.

2. У горнай справе — назва некаторых руд, якія маюць сіні колер.

Медная с.

Жалезная с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да конуса. Канічнае сячэнне. Канічная паверхня.

2. Які мае форму конуса. Канічная колба. Канічная шасцярня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)