мале́нькі

1. klein; wínzig (малюсенькі);

2. (нязначны) únbedeutend, níchtssagend, bedéutungslos, geríngfügig;

3. (малалетні) klein, mínderjährig;

ты паво́дзіш сябе́ як мале́нькі du benímmst dich kíndisch [wie ein Kind]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ма́льскі ’амаль цэлы, які мала чым адрозніваецца ад цэлага’ (Нас.), ма́льскій ’малы’ (Юрч. Фраз. 3). Рус. мальски ’ледзь- ледзь’, мало‑мальски ’хоць трохі’, ’больш-менш’, маломальский ’самы малы, самы нязначны’. Бел.-рус. ізалекса. Можа быць утворана і ад мале́с‑ы (гл.) пры дапамозе суфікса ‑къ. Параўн. таксама серб.-харв. рэдуплікацыі mȁlomanj ’амаль не, амаль’, malàmalo ’мала’, літ. mãžmožis ’крыха, самая дробязь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

níchtig

a

1) мізлю́ны, нікчэ́мны, нязна́чны

2) несапра́ўдны, анулява́ны

für (null und) ~ erklären — аб’яві́ць несапра́ўдным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

minor

[ˈmaɪnər]

1.

adj.

1) ме́ншы; менш ва́жны; нязна́чны, малава́жны, другара́дны

a minor gain — нязна́чны вы́йгрыш

a minor error — дро́бная памы́лка

a minor poet — другара́дны паэ́т

2) непаўнале́тні

3) Mus. міно́рны

2.

n.

1) непаўнале́тні -яга m., непаўнале́тняя f.

2) Mus. міно́р -у (тана́льнасьць), міно́рная га́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

несур’ёзны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якому не ўласціва сур’ёзнасць, сур’ёзныя адносіны да жыцця; легкадумны. [Дзіміна] здавалася Максіму Сцяпанавічу несур’ёзнай, ветранай. Карпаў. Смірноў даволі скептычна ставіўся да розных прапаноў. Часам іх аўтараў лічыў несур’ёзнымі людзьмі, якія ўзнімаюць шуміху. Сапрыка. // Які не выяўляе сур’ёзнасці, легкадумны. Несур’ёзныя адносіны да працы.

2. Які не мае сур’ёзнага значэння; нязначны. Несур’ёзная справа. Несур’ёзныя заўвагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дро́бны

1. (малы) zerstückelt; klein;

2. (нязначны, неістотны) kléinlich, únwichtig, únbedeutend, belánglos;

дро́бны га́ндаль камерц. Kléinhandel m -s;

дро́бны гандля́р Kléinhändler m -s, -, Krämer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

faint​1 [feɪnt] adj.

1. сла́бы, аслабе́лы

2. сла́бы, невыра́зны

3. ве́льмі нязна́чны

♦

not have the faintest idea about smth. не мець нія́кага ўяўле́ння аб чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

алігемі́я

(ад гр. oligos = нешматлікі, нязначны + haima = кроў)

мед. змяншэнне агульнай колькасці крыві ў арганізме (пры крывацёках, згусанні крыві і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мізэ́рны

(польск. mizerny, ад лац. miser = бедны)

1) маленькі, зусім нязначны (напр. м-ая плата);

2) нікчэмны (напр. м-ыя інтарэсы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

абмежава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абмежаваць.

2. у знач. прым. Невялікі, нязначны. Паміж бязмежным імкненнем да расшырэння вытворчасці, уласцівым капіталізму, і абмежаваным спажываннем народных мас (абмежаваным у выніку іх пралетарскага становішча) ёсць несумненная супярэчнасць. Ленін.

3. перан.; у знач. прым. Духоўна неразвіты, адсталы, недалёкі. Тупым і абмежаваным паліцэйскім Я. Колас проціпастаўляе прадстаўнікоў простага народу. Пшыркоў.

•••

Абмежаваная манархія гл. манархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)