уме́жак Мяжа (Сміл. Шат.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Rain

m -, -e

1) мяжа́

2) узле́ссе, узле́сак

3) па́ша

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Réißfestigkeit

f - тэх. трыва́ласць [мо́цнасць] на разрыў, мяжа́ трыва́ласці пры расцяжэ́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bánnkreis

m -es, -e

1) сфе́ра ўплы́ву

2) мяжа́ ўла́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Límit

n -s, -s i -e) мяжа́, грані́ца, лімі́т, абмежава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

watershed [ˈwɔ:təʃed] n.

1. водападзе́л

2. перало́м, мяжа́ памі́ж дзвюма́ эпо́хамі;

a watershed in the history of space перало́мны мо́мант у гісто́рыі касмі́чных дасле́даванняў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пераложак ’вузкі праход па засеяным полі’ (шчуч., Сцяшк. Сл.). Паводле ілюстрацыі, маецца па ўвазе мяжа, якая ў параўнанні з засеяным полем з’яўляецца фактычна вузенькім пералогам. Да пералог (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плянта Мяжа (Палессе Лемц. Айк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Межу, ст.-бел. межю́ (1405 г.), межоу (XVI ст.) ’паміж’ (Кар. 1) — беларускі рэфлекс запазычанага ц.-слав. междоу, якое са ст.-слав. междоу ’тс’. Параўн. межды. Да мяжа́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

brink [brɪŋk] n.

1. край; бе́раг, мяжа́;

on the brink of war на мяжы́ вайны́

2. fml край (пра абрыў, круты бераг і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)