Límes
m -, -
1) гіст. лі́мэс, паме́жная паласа́, мяжа́
2) матэм. грані́ца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
жме́нька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.
Памянш. да жменя; невялікая жменя. Аднойчы Ліпка нават не вытрымала: заўзята паплявала ў малыя жменькі, як гэта робяць хлопчыкі, разагналася і пабегла. Брыль. Тут жменька нас — салдат марской пяхоты. Ляжым. Не спіцца. Ноч. Імжыць імжа. Налева мора, ўперадзе мяжа. Зарыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бардзю́р
(фр. bordure, ад bord = край, мяжа)
1) шляк, які абрамляе край тканіны, шпалер і інш;
2) паласа дэкаратыўных раслін з боку плошчы, пляцоўкі, тратуара.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ві́шка ’вяха для ўказання граніцы чаго-небудзь (поля, пашы, дарогі і г. д.)’ (Касп., Яшк., Сцяшк. МГ); ’мяжа на лузе, на пасеве з уторкнутымі жэрдкамі’ (Яшк.). Памяншальнае да вяха́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
узме́жак, ‑жка, м.
Край мяжы; мяжа. З агародаў на росныя ўзмежкі выкочваліся пярэстыя і доўгія .. гарбузы. Адамчык. На ўзмежках палеткаў чырванеюць буйныя ягады шыпшыны. Брыль. / у перан. ужыв. Шмат новага адкрывае сёння навука якраз на ўзмежках, што раздзялялі дагэтуль фізіку і хімію, біялогію і фізіку, фізіку і медыцыну і інш. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
tensile
[ˈtensəl]
adj.
1) даты́чны напру́жаньня
tensile force — сі́ла напру́жаньня
tensile strength — мяжа́ трыва́ласьці на разры́ў
2) расьцяжны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tolerance
[ˈtɑ:lərəns]
n.
1) прыце́рплівасьць, талера́нтнасьць, памярко́ўнасьць f.
2) талерава́ньне n.
3) Tech. мяжа́ f., до́пуск -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Grénze
f -, -n
1) грані́ца, мяжа́, рубе́ж
die ~ überschréiten* — перайсці́ грані́цу [мяжу́]
die ~ verlétzen — пару́шыць грані́цу [мяжу́]
2) грані́ца, край, мяжа́, рубе́ж
álles hat séine ~n — усяму́ ёсць кане́ц
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прыцінь 1, прыціня ’быстрыня (у рацэ)’ (Ласт.). Да прыць, прыткі (гл.).
Пры́цінь 2 ’зеніт’: у сам прыцінь сонца (Ласт.). Відаць, як і пры́цін ’кульмінацыя’ (Ласт.), да прыціна́ць (гл.), параўн. рус. прити́н ’мяжа руху, пункт стаяння’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
borderline
[ˈbɔrdərlaɪn]
1.
n.
мяжа́ f.; лі́нія, яка́я разьдзяля́е; лі́нія падзе́лу
2.
adj.
1) на мяжы́, суме́жны
2) праме́жкавы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)