Verbum

гнюсі́ць, гнюшу, гнюсіш, гнюсіць; незак., каго-што і без дап.

Разм. Гадзіць, пэцкаць. — Адступіся, Салівон, — кажа ён, — не хочацца рук гнюсіць аб такую поскудзь. Мурашка.

гуртко́ўшчына, ‑ы, ж.

Адсутнасць адзінства ўнутры партыі; дзейнасць, абмежаваная толькі вузкімі інтарэсамі якога‑н. гуртка. — Згуртаваць .. рабочых можна, але не гурткоўшчынаю, якую прапанаваў Майзель. Мурашка.

адблі́скваць, ‑ае; незак.

Даваць водбліск; адсвечваць. Вочы адблісквалі зеленаватым бляскам. □ Дождж з раўчукоў паволі пераходзіў на кроплі, а маланкі адблісквалі ўжо далёка і нясмела. Мурашка.

ма́ўзер, ‑а, м.

Род аўтаматычнага пісталета. — За мной, таварышы! — на ўсю вуліцу крыкнуў моцна Арон і, зацяўшы ў руцэ ручку маўзера, ірвануў насустрач стрэлам. Мурашка.

[Ням. Mauser ад імя канструктараў.]

гэй, выкл.

Разм. Вокліч, якім звяртаюцца да каго‑н., аклікаюць каго‑н. Гэй, наперад, покі сэрца Б’ецца, рвецца на прастор. Купала. — Гэй, дзядзька! — гукнула Харошка. Мурашка.

ласёвы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і ласіны. [Бацька] вешае на ласёвы рог, прыбіты да сцяны, шапку і цяжка сядае тут жа, пад рогам, на шырокую лаўку. Мурашка.

паадцвіта́ць, ‑ае; зак.

Адцвісці — пра ўсё, многае. Ліпы паадцвіталі ўжо, але пахучасці свае дасюль не страцілі. Мурашка. Як хутка змянілася ўсё тут! .. Нават паадцвіталі ружы. Савіцкі.

паапы́рсквацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Апырскаць сябе чым‑н., запэцкацца ў што‑н. — пра ўсіх, многіх. [Люба:] — Дарога, відаць, не малая была, вунь як паапырскваліся. Мурашка.

падпаве́ць, ‑і, ж.

Тое, што і павець. Прыехаўшы, Дарош паставіў у падпавець каня і, не ацерабіўшыся з дарогі, з саломінкамі на халаце, зайшоў у школу. Мурашка.

папрасце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Стаць простым, прасцейшым. Міхаліна Казіміраўна за два гады як бы трохі зблажэла і папрасцела. Шамякін. Рысы твару [дзяўчыны] папрасцелі, пагрубелі. Мурашка.