гнюсіць, гнюшу, гнюсіш, гнюсіць; незак., каго-што і без дап.
Разм. Гадзіць, пэцкаць. — Адступіся, Салівон, — кажа ён, — не хочацца рук гнюсіць аб такую поскудзь. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)