country and western [ˌkʌntriəndˈwestən] n. му́зыка ка́нтры, папуля́рная му́зыка ў сты́лі, які́ характэрны для паўднёвых і захо́дніх раёнаў ЗША
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
змо́ўкнуць, -ну, -неш, -не; змоўк, -кла; -ні; зак.
Перастаць гучаць ці перастаць гаварыць.
Музыка змоўкла.
Кулямёт змоўк.
Апавядальнік змоўк.
|| незак. змаўка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рок-н-ро́л м. (музыка и танец) рок-н-ро́лл
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ка́мерны I в разн. знач. ка́мерный;
к. шлюз — ка́мерный шлюз;
~ная се́рная кіслата́ — ка́мерная се́рная кислота́
ка́мерны II ка́мерный;
~ная му́зыка — ка́мерная му́зыка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
rock music [ˈrɒkmju:zɪk] n. (таксама rock) рок-му́зыка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
менуэ́т, -а, М -нуэ́це, мн. -ы, -аў, м.
Старадаўні французскі танец з павольнымі, плаўнымі рухамі, а таксама музыка да гэтага танца.
|| прым. менуэ́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ігрэ́ц ’ігрок’ (Гарэц., Касп., Др.-Падб.), ’музыка’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб., Інстр. III). Рус. дыял. игре́ц ’нячысты ці злы дух, бес; дамавы’ (шырока ў гаворках), тамб., вяц. ’мянушка грубага, нявыхаванага чалавека’, пенз. ’спявак’, дан., разан. ’параліч’, укр. грець ’апаплексічны ўдар, параліч’, уст. ’музыка, ігрок’, польск. уст. igrzec ’вандроўны артыст, камедыянт’, в.-луж. herc ’музы́ка’, н.-луж. gere ’ігрок’, ’музы́ка’, чэш., славац. herec ’артыст’, славен. igr̀c, igrèc ’ігрок’, ’музыка’, серб.-харв. уст. ìgrac, igarac ’ігрок’, балг. игре́ц ’артыст’. Ц.-слав. игрьць ’акцёр, скамарох’, ст.-рус. игрецъ ’танцор, скамарох’, ’музыка’, ’артыст’, ’спакуснік, д’ябал’, ’ігрок’. Ад *jьgrati (гл. іграць) з дапамогай суф. Nomina agentis ‑ьcь у прасл. Трубачоў, Эт. сл., 8, 212–213; Слаўскі, 1, 446. Параўн. іграч.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
арга́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Музычны духавы клавішны інструмент, што складаецца з набору труб, у якія мяхамі напампоўваецца паветра.
|| прым. арга́нны, -ая, -ае.
Арганная музыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Музы́кі ’танцы’, ’вечарынка з музыкай’, ’вячоркі з танцамі’ (ТСБМ, Мат. Гом., ТС, Сцяц.). Ад музы́ка ’музыкант’, якое, паводле польск. muzyk, з лац. mūsicus ’тс’. Да му́зыка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
волше́бный
1. чарадзе́йны;
волше́бная па́лочка чарадзе́йная па́лачка;
волше́бные ска́зки чарадзе́йныя ка́зкі;
2. перен. чаро́ўны;
волше́бная му́зыка чаро́ўная му́зыка;
3. волше́бный фона́рь уст. праекцы́йны ліхта́р;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)