Verbum

беспрабу́дны, -ая, -ае.

1. Пра сон: моцны, працяглы.

Б. сон.

Спаць беспрабудна (прысл.).

2. перан. Пра п’яніц, п’янства: бесперапынны, пастаянны.

Б. п’яніца.

|| наз. беспрабу́днасць, -і, ж.

храп, -у, м.

1. Хрыплыя гукі, якія ўтварае той, хто спіць.

Моцны х.

Сон з храпам.

2. Гукі, якія нагадваюць хрыплае сапенне (пра коней).

Х. каня.

смерч, -у, мн. -ы, -аў, м.

Моцны віхор, які падымае ўверх і круціць слуп вады, пяску, пылу.

С. на моры.

|| прым. сме́рчавы, -ая, -ае.

С. слуп.

непару́шны, -ая, -ае.

1. Такі, якога нельга парушыць, моцны.

Непарушная дружба.

2. Які захоўваецца ў цэласці, не падлягае расходаванню.

Н. запас вады.

|| наз. непару́шнасць, -і, ж.

нязме́рны, -ая, -ае.

1. Вельмі вялікі, які не паддаецца вымярэнню; неабдымны.

Нязмерная прастора.

2. перан. Незвычайна глыбокі, моцны (пра пачуцці).

Нязмернае гора.

|| наз. нязме́рнасць, -і, ж.

двухжы́льны, -ая, -ае.

1. Які ўяўляе сабой дзве скручаныя жылы, ніці.

Д. провад.

2. Вынослівы, дужы, моцны (разм.).

Наша пакаленне двухжыльнае, яно ўсё перамагло, усё адолела.

жу́дасны, -ая, -ае.

1. Поўны пачуцця страху, чаго-н. непрыемнага, жахлівага.

Ж. сон.

Жудасныя думкі.

2. перан. Надзвычай вялікі, вельмі моцны.

Жудасная эксплуатацыя.

|| наз. жу́даснасць, -і, ж.