рабу́ха, ‑і, ДМ ‑бусе, ж.
1. Разм. Пярэстая жывёліна.
2. Разм. Рабая жанчына.
3. Спец. Хвароба тытуню і махоркі, пры якой на лістах утвараецца мноства бледнажоўтых плям, ад чаго лісты становяцца дзіравымі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mrowie
н.
1. хмара, мноства; процьма;
mrowie tematów — мноства тэм;
2. дрыжыкі; мурашкі;
mrowie przechodzi перан. мурашкі па спіне бегаюць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
copiousness
[ˈkoʊpiəsnəs]
n.
1) мно́ства n., бага́цьце n., даста́так -ку m.
2) вы́чарпанасьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
legion
[ˈli:dʒən]
n.
1) легіён -а m. (жаўне́раў)
2) легіён -а m., мно́ства n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
superfluity [ˌs(j)u:pəˈflu:əti] n. fml
1. лі́шак, празме́рнасць;
a superfluity of words мно́ства лі́шніх слоў;
have smth. in superfluity мець чаго́-н. замно́га
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
army [ˈɑ:mi] n.
1. а́рмія
2. во́йска;
Her husband is in the army. Яе муж служыць у войску.
3. вялі́кая ко́лькасць, мно́ства
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Га́музам ’агулам’ (БРС). Рус. дыял. га́музом, укр. га́музом. Паводле Фасмера (1, 391), адносіцца да дзеяслова гомза́ть ’кішэць’ < *gъmъz‑. Трубачоў (Эт. сл., 7, 195) пад *gъmъz‑ разглядае многа славянскіх лексем, у тым ліку рус. гомоз ’мноства’, го́мозом ’усе разам’, га́маз ’маса, мноства’, га́мазам ’разам, агулам’, укр. га́муз ’мякаць; бацвінне (ад буракоў, лісты капусты)’, га́музом ’агулам’, бел. га́музам ’тс’, гаму́з ’шум’. Што гэта слова адносіцца іменна да групы *gъmъz‑, можна не сумнявацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
amplitude
[ˈæmplɪtu:d]
n.
1) вялі́касьць, шырыня́ f.; разма́х -у m.; паме́р -у m.
2) мно́ства, бага́цьце n., даста́так -ку m.
an amplitude of money — мно́ства гро́шай
3) шырыня́ кругагля́ду
4) Phys. ампліту́да f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ачарану́ць, очэрэну́ць ’абкружыць, абступіць’ (КСТ). Ад чарэн (чэрэн) ’мноства, вялікая колькасць чаго-небудзь (часцей за ўсё пра грыбы, калі яны растуць радамі або кругамі)’, параўн. ашарэ́ніць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Ашарэ́ніць, ошэрэ́ніць ’абступіць кругом, акружыць натоўпам’ (КСТ). Ад шарэн, чарэн ’шэраг, мноства (звычайна пра грыбы)’; магчыма, звязваецца ў свядомасці з шар ’рад’, шарэнак шарэнга’. Параўн. ачарануць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)