Verbum

задо́ўга, прысл.

За многа часу перад чым-н., да чаго-н.

З. да пачатку заняткаў.

вадзяні́сты, -ая, -ае.

Які ўтрымлівае многа лішняй вады, вільгаці.

Вадзяністае чарніла.

|| наз. вадзяні́стасць, -і, ж.

пако́ўны, -ая, -ае.

Ёмісты, здольны многа змясціць чаго-н.

П. куфар.

|| наз. пако́ўнасць, -і, ж.

пакра́сці, -ра́ду, -ра́дзеш, -ра́дзе; -ра́ў, -ра́ла; -ра́дзены; зак., што.

Украсці ўсё, многае.

Многа рэчаў пакралі.

пачасту́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

Ежа, пітво, якімі частуюць каго-н.

Нагатаваць многа пачастункаў.

прапі́ты, -ая, -ае.

Характэрны для таго, хто п’е многа спіртных напіткаў.

П. голас. П. твар.

працаві́ты, -ая, -ае.

Які многа, добра і шчыра працуе.

П. чалавек.

|| наз. працаві́тасць, -і, ж.

пужа́ны, -ая, -ае.

Такі, якога часта і многа пужалі.

Пужаная варона і куста баіцца (прыказка).

раз’е́здзіцца, -е́зджуся, -е́здзішся, -е́здзіцца; зак. (разм.).

Пачаць многа і часта ездзіць.

Па вуліцы раз’ездзіліся веласіпедысты.

старажы́тнасць, -і, ж.

1. гл. старажытны.

2. звычайна мн. Помнікі мінулага.

У горадзе многа старажытнасцей.