флюарагра́фія, ‑і, ж.

Метад рэнтгенадыягностыкі, які заключаецца ў фатаграфаванні рэнтгенаўскага адлюстравання органаў чалавечага цела з флюарэсцыруючага экрана на плёнку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

perfect​3 [pəˈfekt] v. удаскана́льваць;

perfect a method/system of doing smth. удаскана́льваць ме́тад/сістэ́му выкана́ння чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

electric chair [ɪˌlektrɪkˈtʃeə] n. the electric chair, таксама the chair электры́чны стул (метад смяротнага пакарання, асабліва ў ЗША)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

папулярызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што (кніжн.).

1. Зрабіць (рабіць) зразумелым, даступным, папулярным (у 1 знач.).

П. навуковыя веды.

2. Зрабіць (рабіць) шырока вядомым, папулярным (у 2 знач.); распаўсюдзіць (распаўсюджваць).

П. новы метад.

|| наз. папулярыза́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́прабаваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выпрабаваць.

2. у знач. прым. Правераны практыкай; надзейны. Выпрабаваны метад. Выпрабаваны барацьбіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Flíeßarbeit

f -, -en пато́чны ме́тад вытво́рчасці; пра́ца канве́ерам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

галагра́фія, ‑і, ж.

Метад атрымання аб’ёмнага малюнка шляхам асвятлення прадмета лазерным пучком і паўторнага асвятлення спецыяльна апрацаванага фотанегатыва такім жа пучком.

[Ад грэч. hólos — увесь, поўны і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́фік¹, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Дыяграма, якая адлюстроўвае колькасныя паказчыкі развіцця або стану чаго-н.

Г. павышэння зарплаты.

2. План работы з дакладнымі паказчыкамі нормы і тэрмінаў выканання.

Працаваць строга па графіку.

|| прым. графі́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Г. метад рашэння задачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эмпіры́зм, -у, м.

1. Філасофскі кірунак, які прызнае пачуццёвае ўспрыманне і вопыт адзінай крыніцай пазнання і недаацэньвае значэнне паняццяў, тэарэтычных абагульненняў пры вывучэнні асобных фактаў, з’яў.

2. Даследчы метад, заснаваны на апісанні фактаў, без далейшых заключэнняў і тэарэтычных абагульненняў (кніжн.).

|| прым. эмпіры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эўры́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (спец.).

1. Сукупнасць даследчых метадаў, якія выкарыстоўваюцца для адкрыцця раней невядомага.

2. Метад навучання пры дапамозе навадных пытанняў, дыялогаў, які стымулюе ў вучняў развіццё актыўнага пошуку рашэнняў, а таксама тэорыя такой методыкі.

|| прым. эўрысты́чны, -ая, -ае.

Эўрыстычныя метады навучання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)