мак’яёлі

(іт. macchiaioli, ад macchia = пляма)

група італьянскіх мастакоў 2-й пал. 19 ст., жывапісу якіх была ўласціва свабодная манера пісьма сакавітымі каляровымі плямамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

mode [məʊd] n.

1. fml спо́саб, ме́тад; лад;

the mode of production спо́саб вытво́рчасці;

a mode of life лад жыцця́

2. стыль; мане́ра; мо́-да;

a mode of behaviour мане́ра паво́дзін

3. настро́й;

be in working/holiday mode быць у рабо́чым/свято́чным настро́і

4. рэжы́м (працы механізма);

The camera works in the automatic mode. Камера працуе ў аўтаматычным рэжыме.

5. mus. лад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

БАГУСЛА́ЎСКАЯ Нінэль Захараўна

(н. 21.6.1935, г. Крывы Рог, Украіна),

бел. эстрадная спявачка (сапрана). Засл. арт. Беларусі (1975). Скончыла муз. вучылішча ў Душанбе (1958). У 1962—87 салістка Бел. філармоніі. Яе выканальніцкая манера вылучаецца мяккасцю, шчырасцю, натуральнасцю. Сярод лепшых інтэрпрэтацый песні «Белая Русь» Ю.Семянякі, «Спадчына» І.Лучанка. Дыпламант 1-га Усесаюзнага конкурсу сав. песні (Масква, 1966).

І.І.Зубрыч.

т. 2, с. 210

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фасо́н

(фр. façon)

1) крой, мадэль, форма якога-н. адзення, абутку;

2) перан. пэўны спосаб, манера; трымаць ф. — захоўваць неабходныя нормы паводзін для падтрымання рэпутацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

scholastic [skəˈlæstɪk] adj. fml

1. шко́льны, наста́ўніцкі;

scholastic achievements шко́льныя дасягне́нні

2. схаласты́чны, фарма́льны;

scholastic theology схаласты́чная тэало́гія;

dull scholastic reports ну́дныя сухі́я дакла́ды;

a scholastic manner педанты́чная мане́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэклама́цыя, ‑і, ж.

Выразнае чытанне мастацкіх твораў на памяць; майстэрства выразнага чытання. Шапятовіч праваліўся з сваёй дэкламацыяй: сам ледзь не плакаў, чытаючы творы, а хлопцы засталіся абыякавымі. Кучар. // перан. Штучна прыўзнятая манера гаварыць. Сустракаюцца ў .. [зборніку] і творы, якія з’яўляюцца мімалётным водгукам на падзеі, і творы, у якіх пачуццё падменена дэкламацыяй. Шкраба.

[Ад лац. deklamatio — выпрацоўка красамоўства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́фана́да

(іт. buffonata)

1) сцэнічнае прадстаўленне або манера акцёрскай ігры з камічным перабольшаннем;

2) перан. недарэчнае, недасціпнае, грубае штукарства.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Мане́жыцца ’манернічаць, крыўляцца’ (ТСБМ, Нас.), мане́жыць ’прывучаць, быць пераборлівым у ежы, быць свавольным’ (Нас.), ’балаваць’ (Касп.), манежна ’пястун, пястуха’, манежны ’манерны’ (Нас.), ваўк. манежыць ’выпрошваць’ (Сл. ПЗБ). Укр. маніжитися ’манернічаць’, ’песціцца’, рус. мане́жить ’зазнавацца, фарсіць’, ’песціць, балаваць’, манежный ’манерны, разбалаваны’, ’франтаваты’, польск. manierzyć się (Варш. сл., 2, 877). Кантамінаваная лексема, якая ўзыходзіць да манеж, аформленая пад уплывам манера, манерны і пры ад’ідэацыі нежны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыём​II м. (спосаб) Verfáhren n -s, -; Hándgriff m -(e)s, -e; Maníer f -, -en (манера);

ве́даць прыёмы пра́цы die Hándgriffe séiner Árbeit kénnen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пісьмо́, -а́, мн. пісьмы і (з ліч. 2, 3, 4) пісьмы́, -сем і -сьмаў, н.

1. Напісаны тэкст, які пасылаецца для паведамлення чаго-н. каму-н.

Напісаць п.

Заказное п.

2. толькі адз. Уменне пісаць.

Вучыцца пісьму.

3. толькі адз. Сістэма графічных знакаў для перадачы, занатавання размовы.

Кірыліцкае п.

4. толькі адз. Стыль, манера мастацкага адлюстравання.

Рэалістычнае п.

|| памянш. пісямцо́, -а́, мн. -ы́, -о́ў, н. і пісямко́, -а́, мн. -і́, -о́ў, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)