прытупі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -у́піцца; зак.

1. Крыху затупіцца.

Канькі прытупіліся.

2. перан. Страціць адчувальнасць, стаць менш успрымальным.

Боль прытупіўся.

Увага прытупілася.

|| незак. прытупля́цца, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падкруці́цца сов. (завернуться немного) подкрути́ться; подверну́ться; подвинти́ться;

га́йка крыху́ ~ці́лася — га́йка немно́го подверну́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

курну́ць (крыху пакурыць) éinen Zug tun*; ein wénig ráuchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

падзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі́; -а́ны; зак., што.

1. Здзяўбці ўсё.

Галубы падзяўблі ўвесь корм.

2. Дзяўбці некаторы час.

Крыху падзяўблі і зніклі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыме́ншыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., што (разм.).

Падаць як крыху меншае, чым на самай справе.

П. расходы.

П. небяспеку.

|| незак. прымянша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прымяншэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Кры́шку ’крыху’ (ТСБМ, Яруш., Мал., Сцяшк., Сл. паўн.-зах.). Да крышка 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паха́пываць ’быць крыху падобным’ (Юрч.). Да хапа́ць (гл.) у сэнсе ’схапіць трохі рыс падабенства’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падвя́ць, ‑вяне; зак.

Разм. Крыху, злёгку звяць. Кветкі ад гарачыні падвялі. // Крыху злёгку падсохнуць (пра траву). Вось падвяла [трава] крыху.. Трэба скошанае разбіваць, аграбаць. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак., што.

Крыху, злёгку высушыць.

П. бялізну.

П. грыбы.

|| незак. падсу́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падсу́шванне, -я, н. і падсу́шка, -і, ДМ -шцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адця́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. гл. адцягнуць.

2. Рух, пры якім халодная зброя, бізун і пад. пры ўдары адцягваецца крыху назад (спец.).

Удар з адцяжкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)