прысму́чваць
‘крыху засмучаць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| прысму́чваю | прысму́чваем | |
| прысму́чваеш | прысму́чваеце | |
| прысму́чвае | прысму́чваюць | |
| Прошлы час | ||
| прысму́чваў | прысму́чвалі | |
| прысму́чвала | ||
| прысму́чвала | ||
| Загадны лад | ||
| прысму́чвай | прысму́чвайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прысму́чваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)