індыві́дуум, індыві́д
(
1) 
2) асобны чалавек сярод іншых людзей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
індыві́дуум, індыві́д
(
1) 
2) асобны чалавек сярод іншых людзей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кабы́ла 
◊ 
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
міне́я, ‑і, 
Царкоўная кніга з тэкстам набажэнстваў на 
[Ад грэч. mēnaja — месячны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таўтагра́ма, ‑ы, 
Верш, у якім 
[Ад грэч. tauto — тое самае і gramma — запіс.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mónatlich
1.
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
állemal
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
індыві́дуум, ‑а, 
[Лац. individuum — асобіна.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надзёншчына, ‑ы, 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тарцыя́рка ’багамольная жанчына, якая дала абяцанне 
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
смакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; 
1. Есці або піць паволі, з асалодай, каб адчуць смак (у 1 і 2 
2. Есці ці піць на пробу; каштаваць.
3. 
|| 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)