◎ Каса́ты ’калі ў каня доўгая грыва’, ’дрэва, калі галіны абвісаюць на дол’ (КЭС, лаг.), да каса© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

взаимопо́мощь узаемадапамо́га, -гі ж.;

догово́р о дру́жбе и взаимопо́мощи дагаво́р аб дру́жбе і ўзаемадапамо́зе;

ка́сса взаимопо́мощи ка́са ўзаемадапамо́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ненаро́кам, прысл.

Разм. Выпадкова, ненаўмысна; незнарок. Мы стаялі ўдвух, і тугая каса Ненарокам кранула мой твар. Панчанка. — Чаму ты не жэнішся? — прыставала Лёдзя, як бы ненарокам кладучы руку на старонку падручніка, якую чытаў брат. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

till​1 [tɪl] n. скры́нка для гро́шай, ка́са

♦

be caught with one’s hand in the till быць схо́пленым за руку́ на ме́сцы злачы́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

біле́тны Kárten-; Fáhrkarten-; чыг біле́тная ка́са (Fáhrkarten)schálter m -s, -, Fáhrkartenausgabe f -, -n; тэатр Theáterkasse f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

набо́рны палігр Setz-;

набо́рнная машы́на Sétzmaschine f -, -n;

набо́рная ка́са Sétzkasten m -s, - і -kästen, Schríftkasten m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Сяміру́чка ’каса паводле памеру’ (Мат. Гом.), ’назва касы на сем далоней’ (Сцяшк. Сл.). Да сем (гл.), параўн. сямёрка ’тс’, гл. сямёра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

braid​1 [breɪd] n.

1. тасьма́, тасёмка; галу́н

2. каса́ (пра валасы);

She wears her hair in bra ids. Яна заплятае свае валасы ў косы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

во́тмеле Пясчаная каса ў рацэ (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ку́кла, ‑ы, ж.

Род жаночай прычоскі: сабраныя ў касу і закручаныя ззаду валасы. Чорныя валасы, наспех закручаныя ў куклу, павіваліся густымі пасмамі. Мурашка. Тугая каса, закручаная ў куклу, надавала твару строгасць. Ваданосаў. // Пасма кужалю, завязаная пэўным чынам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)