zuallerlétzt
a напасле́дак, пад кане́ц, у апо́шнюю чаргу́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прадвызнача́ць im Voráus entschéiden*; voráusbestim men vt;
прадвызнача́ць кане́ц барацьбы́ den Áusgang des Kámpfes voráusbe stimmen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Sapientia in exitu canitur
Розум хваляць, калі справа закончана.
Ум хвалят, когда дело закончено.
бел. Канец ‒ дзелу вянец. Не глядзі пачатка, глядзі канец. Не таго слава, хто пачынае, але таго, хто канчае. Усё добра, што добры канец мае.
рус. Всякое дело концом красно. Не говори, что делал, а говори, что сделал. Дело без конца, что кобыла без хвоста. Конец ‒ делу венец. Лучшее слово в работе: «Готово!» Добрый конец всему делу венец. Хорошо то, что хорошо кончается. Не дорого начало, а похвален конец.
фр. La fin couronne l’œuvre (Конец венчает дело).
англ. The end crowns the work (Конец венчает дело).
нем. Das Ende krönt das Werk (Конец венчает дело).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
foible
[ˈfɔɪbəl]
n.
1) слабо́е ме́сца, сла́басьць f.
2) гну́ткі кане́ц мяча́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
harvest home
1) кане́ц жніва́, дажы́нкі pl. only.
2) жні́ўная пе́сьня
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
termination
[,tɜ:rmɪˈneɪʃən]
n.
1) заканчэ́ньне n., кане́ц -ца́ m.
2) канча́так сло́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падаві́ць, -даўлю́, -да́віш, -да́віць; -да́ўлены; зак., каго-што.
1. Сілай пакласці канец чаму-н., знішчыць, заглушыць.
П. паўстанне.
П. агонь праціўніка.
2. Раздушыць, перадавіць усё, многае ці ўсіх, многіх.
П. усіх жукоў.
|| незак. падаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е (да 1 знач.).
|| наз. падаўле́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вы́чарпаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
1. Чэрпаючы, выдаліць, выбраць усё, да канца.
В. ваду з вядра.
2. перан. Зрасходаваць поўнасцю, давесці да канца.
В. усе запасы.
В. праграму.
3. перан. Уладзіўшы, вырашыўшы, пакласці канец чаму-н. (кніжн.).
Інцыдэнт вычарпаны.
|| незак. вычэ́рпваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сканчэ́нне, ‑я, н.
Завяршэнне, давядзенне чаго‑н. да канца; канец. За вячэрай старшыня сказаў колькі слоў аб ударным сканчэнне малацьбы, сяўбы, нарыхтовак. Чорны. Ад імя камісіі Іван Паўлавіч зачытаў вынікі экзаменаў і павіншаваў вучняў са сканчэннем школы. Васілевіч.
•••
Да сканчэння свету — назаўсёды; вельмі доўга.
Сканчэнне свету — у хрысціянскім веравучэнні — канец, пагібель свету.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трубе́ц экспр. ‘канец, капцы’ (ТС). Утворана на базе труба 1 ‘гібель, пагібель’ пры дапамозе размоўнага “зневажальнага” суф. ‑ец, магчыма, па ўзоры канец, капец ‘тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)