wyżreć
зак.
1. разм. вывесці, з’есці, пажэрці;
2. раз’есці, праесці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
расхляба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Хлябаючы, з’есці ўсё разам з другімі або з многімі. Расхлябаць поліўку.
2. перан. Разблытаць, уладзіць што‑н. заблытанае, непрыемнае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шні́цэль, ‑ю, м.
Тонкая адбіўная ці рубленая катлета. Натуральны шніцэль. □ Сашка, відаць, чакаў вострага слова ад хлопцаў і хутчэй за ўсіх пастараўся з’есці свой шніцэль. Гроднеў.
[Ням. Schnitzel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перакусі́ць, -ушу́, -у́сіш, -у́сіць; -у́шаны; зак.
1. што. Кусаючы, раздзяліць.
П. саломінку.
2. чаго і без дап. З’есці чаго-н. нямнога, паесці збольшага; закусіць.
П. перад адыходам.
|| незак. пераку́сваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. пераку́сванне, -я, н. і пераку́ска, -і, ДМ -ку́сцы, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ду́ля, ‑і, ж.
1. Летні сорт ігруш з вялікімі і салодкімі пладамі.
2. Плод гэтай ігрушы. На грушы каля ганку Вісяць цяжкія дулі. Калачынскі.
3. Разм. груб. Кукіш, фіга. [Халуста] паказаў Настулі кулак, а яна яму дулю, і гутарка на гэтым кончылася. Чарнышэвіч.
•••
Даць (паднесці, паказаць) дулю гл. даць.
Дулю з’есці гл. з’есці.
Дулю табе (яму, ім і пад.) пад нос — лаянкавы выраз для катэгарычнага аднаўлення або нязгоды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адбіўны́, ‑а́я, ‑о́е.
1. Якім адбіваюць што‑н. Адбіўны молат.
2. Прыгатаваны шляхам адбівання, размякчэння ўдарамі. Адбіўная катлета. / у знач. наз. адбіўна́я, ‑ой, (‑ое), ж. З’есці адбіўную.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слі́ва ж., в разн. знач. сли́ва;
галі́нка ~вы — ве́точка сли́вы;
вары́ць ~вы — вари́ть сли́вы;
з’е́сці ~ву — съесть сли́ву
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
дае́сці, даем, даясі, даесць; даядзім, даясце, даядуць; пр. даеў, ‑ла; заг. даеш, зак., каго-што.
З’есці да канца. Коні даелі сена. □ [Лёдзя] даела сала, хлеб, выцерла рукі ручніком. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
склява́ць, склюю, склюеш, склюе; склюём, склюяце, склююць; зак., каго-што.
Клюючы, з’есці. Скляваць зерне. □ Вішанькі ў садочку Могуць пераспець, Вераб’і склююць іх... Корбан. / Пра рыбу. Рыба склявала чарвячка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нае́сці, -е́м, -ясі́, -е́сць; -ядзі́м, -ясце́, -яду́ць; -е́ў, -е́ла; нае́ш; зак. (разм.).
1. чаго і без дап. З’есці ў нейкай колькасці, на якую-н. суму.
Н. ў рэстаране на вялікую суму.
2. перан., што і чаго. Атрымаць, нажыць у выніку сытнай яды.
Жывот н.
|| незак. наяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)