по́ўніцца несов. наполня́ться, по́лниться;

◊ чу́ткамі зямля́ п. — посл. слу́хом земля́ по́лнится

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

адта́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -та́не; зак.

1. Пад дзеяннем цяпла вызваліцца ад лёду, снегу.

Зямля адтала.

2. перан. Памякчэць, падабрэць.

Сэрца адтала.

|| незак. адтава́ць, -тае́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цаліна́, -ы́, ж.

1. Зямля, якая ніколі не апрацоўвалася.

Узнімаць цаліну.

2. Тое, што і цалік.

3. перан. Недаследаваная, нявывучаная галіна чаго-н.

|| прым. цалі́нны, -ая, -ае.

Цалінныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Novaya Zemlya

[,noʊvəjəˈzemliə]

астравы́ Но́вая Зямля́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Tierra del Fuego

[ti,erədelˈfweɪgoʊ]

Агнява́я Зямля́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

увушшу́, прысл.

Разм. У вушах. Звінела ўвушшу і цяжка дыхалася парнай вільгаццю. Ваданосаў. «Я Зямля! Я Зямля!» — стаяла ўвушшу. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Länderéi

f -, -en зямля́; маёнтак, фальва́рак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Áckererde

f -, -n во́рная зямля́, во́рыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

дол, -у, м.

1. Ніз, зямля.

Апусціцца на д.

2. мн. -ы, -аў. Яма, адкрытая магіла для пахавання.

Капаць д.

|| прым. до́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Дольная частка муроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Бу́ргенланд м Búrgenland n -(e)s (зямля ў Аўстрыі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)