павыкры́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выкрышыць усё, многае, выкрышыць што‑н. у многіх месцах. Павыкрышваць зубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самя́ціна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і саміна. А нам, малым, хочацца самяціны — аж зубы рыпяць. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyrzynać się

незак. праразацца, прарэзвацца (пра зубы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пашчаля́ць у выразе: зубы пашчаляць ’павыбіваць’ (Ян.). З польск. po‑strzelać ’пастраляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проре́заться сов.

1. в разн. знач. прарэ́зацца, мног. папрараза́цца, папрарэ́звацца;

зу́бы проре́зались зу́бы прарэ́заліся (папрараза́ліся);

морщи́ны проре́зались маршчы́ны прарэ́заліся;

2. (пробиться, проникнуть, пройти сквозь что-л.) разг. прабі́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

точи́ть​I несов.

1. (изготовлять точением) тачы́ць;

2. (острить) вастры́ць; (на точиле) тачы́ць;

◊

точи́ть зу́бы тачы́ць зу́бы;

точи́ть ля́сы блы́нды пра́віць;

точи́ть нож (меч) тачы́ць (вастры́ць) нож (меч).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

крышы́цца несов.

1. кроши́ться; дроби́ться;

зу́бы кры́шацца — зу́бы кро́шатся;

ка́мень кры́шыцца ў шчэ́бень — ка́мень дроби́тся в ще́бень;

2. страд. кроши́ться; нареза́ться; дроби́ться; измельча́ться, размельча́ться; сокруша́ться; см. крышы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сашчапі́ць сов.

1. (соединить при помощи скрепок, зажимов) скрепи́ть; (брёвна и т.п. — ещё) схвати́ть;

2. (руки, пальцы) сжать, сцепи́ть;

3. сти́снуть, сжать;

с. зу́бы — сти́снуть (сжать) зу́бы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

вы́шчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; м. і ж.

Разм. Той, хто часта шчэрыць зубы; выскаляка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Заця́ць ’заціснуць, сцяць’. Рус. бранск. затя́ть ’сціснуць вусны, сцяўшы зубы’. Гл. цяць (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)