літахрызагра́фія

(эдліта- + гр. chrysos = золата + -графія)

літаграфскі друк бронзавай фарбай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

obrączkowy

obrączkow|y

кольцападобны;

złoto ~e — чырвонае (чыстае) золата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

злі́так, ‑тка, м.

Кусок металу, атрыманы ў выніку плаўлення і адліўкі яго ў спецыяльную форму. Злітак чыгуну. Злітак сталі. // Разм. Кусок самароднага золата або срэбра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салані́на, ‑ы, ж.

Свіное пасоленае сала. [Марыся:] — Ксяндзу за язык плацяць. Набожным — палатном і саланінаю, а паны і золата не шкадуюць. Бажко. // Засоленая для ўжывання ялавічына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ляўка́с ’грунт пад афарбоўку або пазалоту на драўляных вырабах’ (ТСБМ). Запазычана з с.-грэч. λευκάς ’замазка з вапны і гліны’ < ст.-грэч. λευκός ’белы, ясны, сівы’, ’золата, змешанае са срэбрам’ (Фасмер, Этюды, 112; Мацэнаўэр, Cizí sl., 240).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ingot

[ˈɪŋgət]

n.

зьлі́так -ка, брусо́к -ка́ m. (зо́лата)

ingot steel — лі́тая сталь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

алты́н

(рус.алтын, ад тат. altyn = золата)

старадаўняя руская трохкапеечная манета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

lust​1 [lʌst] n.

1. пажа́длівасць; юр, юрлі́васць

2. (for) хаце́нне, пра́гнасць; пра́га;

a lust for gold/power пра́гнасць, пра́га да зо́лата/ула́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВЫСАКАРО́ДНЫЯ МЕТА́ЛЫ,

золата, серабро, плаціна і металы плацінавай групы (ірыдый, осмій, паладый, родый, рутэній), якія атрымалі сваю назву гал. чынам за высокую хім. ўстойлівасць і прыгожы вонкавы выгляд у вырабах. Золата, серабро і плаціна маюць таксама высокую пластычнасць, а металы плацінавай групы — тугаплаўкасць. Высакародныя металы і іх сплавы шырока выкарыстоўваюцца ў тэхніцы, хім. прам-сці, медыцыне, ювелірнай справе і дэкаратыўна-прыкладным мастацтве; некаторыя (пераважна золата) маюць функцыі валютных металаў (гл. ў арт. Грошы).

т. 4, с. 321

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

грузаві́к, ‑а, м.

Разм. Грузавы аўтамабіль. Удзень і ўночы стэпам пылілі грузавікі, везлі на элеватар у мяхах і проста ў кузавах золата — у поце запрацаваны хлеб. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)