enforce [ɪnˈfɔ:s] v.

1. (on) прымуша́ць, вымуша́ць

2. право́дзіць у жыццё (законы, распараджэнні і да т.п.), сачы́ць за выкана́ннем

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

капітуля́рыі

(лац. capitularia)

законы і распараджэнні франкскіх каралёў з дынастыі Каралінгаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

о́птыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Раздзел фізікі, які вывучае святло, яго законы і ўласцівасці.

2. зб. Прыборы і інструменты, дзеянне якіх заснавана на законах гэтай навукі.

[Грэч. optikē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

physics [ˈfɪzɪks] n. фі́зіка;

theoretical physics тэарэты́чная фі́зіка;

the laws of physics зако́ны фі́зікі;

a physics textbook падру́чнік па фі́зіцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разви́тие

1. (действие) развіццё, -цця́ ср.; разго́ртванне, -ння ср.;

разви́тие промы́шленности развіццё (разго́ртванне) прамысло́васці; см. разви́ть​II;

разви́тие на́выков развіццё на́выкаў;

2. в др. знач. развіццё, -цця́ ср.;

зако́ны обще́ственного разви́тия зако́ны грама́дскага развіцця́;

у́мственное разви́тие разумо́вае развіццё.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

О́птыка — ’раздзел фізікі, які вывучае святло, яго законы, уласцівасці’ (ТСБМ). Запазычана з рус. оптика, якое праз ням. Optik (XVII ст.) з лац. optica (Фасмер, 3, 147). Іншае тлумачэнне гл. КЭСРЯ, 311. Рус. оптика запазычана з франц. optique (XVIII ст.), але ў гэтым выпадку мы б чакалі націск на перадапошнім складзе (*опти́ка) і, магчыма, іншую марфалогію.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

загаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Пачаць гавець.

•••

Загавець душой — сканаць, памерці, загінуць. Тайга — гэта бязмежны зялёны акіян, у якім свае няпісаныя законы, прыкметы, не ведаючы якіх можна і душой загавець. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словаўтварэ́нне, ‑я, н.

1. Утварэнне слоў у мове, а таксама спосабы такога ўтварэння слоў. Спосаб суфіксальнага словаўтварэння назоўнікаў.

2. Раздзел навукі аб мове, які вывучае структуру слоў і законы іх утварэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэраста́тыка

(ад аэра- + статыка)

раздзел аэрамеханікі, які вывучае законы раўнавагі паветра і газаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крышталяо́птыка

(ад крышталь + оптыка)

галіна оптыкі, якая вывучае законы праходжання святла праз крышталі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)