Brúchziffer

f -, -n дро́бны лік, дроб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

карае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Дробны жук-шкоднік бурага або чорнага колеру, які грызе драўніну і кару дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дробна... (а таксама драбна...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «дробны», напрыклад: дробнакаліберны, дробнаўласніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікра...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) вельмі малы, дробны, напр.: мікраінфаркт, мікрараён, мікрафільм, мікрачасцінка, мікрааўтамабіль, мікравыбух, мікрапрацэс, мікрарухавік, мікрасістэма;

2) адна мільённая частка той адзінкі, што называецца ў другой частцы слова, напр.: мікраампер, мікраволып, мікрарэнтген.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Дыле́ць ’імжэць’ (Жд. 1). Няясна. Магчыма, звязана з дыл, дыло́к (гл.) ’мяккая мука, парашок’. Тады тут метафара (’дробны парашок, мука’ > ’дробны дожджык’ > ’імжэць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рыпс

(ням. Rips)

моцная тканіна з палатнянай асновай у дробны рубчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

петы́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Дробны друкарскі шрыфт намерам у 8 пунктаў (каля 3 мм). // Тэкст, надрукаваны такім шрыфтам.

[Ад фр. petit — маленькі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маркіта́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Дробны гандляр харчовымі прыпасамі і прадметамі салдацкага ўжытку пры арміі ў 18–19 стст.

[Ням. Marketender.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

drobnomieszczanin

м.

1. дробны буржуа;

2. мешчанін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аксесуа́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыналежнасць чаго-н., дадатковы прадмет, дадатак, а таксама пабочная з’ява, дэталь, якія дапаўняюць што-н., ствараюць фон для галоўнага.

Модны а. (упрыгажэнне).

2. Дробны прадмет, дэталь сцэнічнага абсталявання (спец.).

|| прым. аксесуа́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)