шрубава́льны:
шрубава́льная до́шка тэх Gewínde(schneid)eisen n -s, -, Schnéid¦eisen n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
plaque [plæk, plɑ:k] n. до́шчачка, таблі́чка (на дзвярах, сцяне і да т.п.);
a memorial plaque мемарыя́льная до́шка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Таблі́ца ’пералік лічбавых ці іншых даных па графах’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), ’дошка, пліта з надпісамі’ (Ласт.), ’паказальнік дарог’ (Касп., Сл. ПЗБ), ’класная дошка’ (Некр. і Байк., Сцяшк., Сл. ПЗБ), ’дошка аб’яў’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел. таблица ’пліта, табліца, шахматная дошка’ (Ст.-бел. лексікон). Укр. табли́ця, рус. табли́ца, польск. tablica ’табліца; дошка’, н.-луж. tablica ’плітка, дошчачка’, чэш. tabulka ’табліца; дошка’, славац. tabuľka ’табліца’, tablica ’дошка’, tabla ’тс’, славен. tȃbla, tȃblica ’таблічка, дошчачка (з надпісам)’, серб.-харв. та̏блица ’табліца; дошчачка, таблічка; грыфельная дошка’, макед. таблица ’грыфельная дошка’, балг. та́блица ’табліца’. Ст.-бел. таблица ’пліта, табліца’ < ст.-польск. tablica фіксуецца з XV ст. (Булыка, Запазыч., 315). У польскай з нар.-лац. tabla ’дошка, табліца’ < лац. tabula ’тс’ (Борысь, 624).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крывы́, -а́я, -о́е.
1. Выгнуты, не прамы.
Крывая дошка.
К. цвік.
Крывога дрэва не выпрастаеш (прыказка).
2. Ненармальны, пакалечаны (пра часткі цела).
Крывая рука.
3. 3 пашкоджанай нагой (нагамі); кульгавы (разм.).
|| наз. крывізна́, -ы́, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
скрыжа́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.
1. Дошка з напісаным на ёй свяшчэнным тэкстам.
2. перан., звычайна мн., -ей. Пра тое, што захоўвае, куды занесены памятныя даты, падзеі, імёны і пад.
Падзеі засведчаны на скрыжалях гісторыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
трайні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Прадмет, які мае тры аднародныя часткі або складаецца з трох частак.
Паляўнічы т. (трохстволка).
2. Мера або прадмет, якія складаюцца з трох аднолькавых адзінак, частак.
Дошка-т.
|| прым. трайніко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Plättbrett
n -es, -er прасава́льная до́шка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Bóhle
f -, -n брус, то́ўстая до́шка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Réißbrett
n -s, -er рысава́льная [чарцёжная] до́шка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
падно́с, -у і -а, мн. -ы, -аў, м.
1. -у; гл. паднесці.
2. -а. Дошка або металічны (пластмасавы і пад.) ліст з загнутымі ўверх краямі для пераносу посуду, для падачы ежы на стол і пад.
Металічны п.
|| прым. падно́сны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)