Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́паратак, ‑тка, м.
Неданошанае дзіцяня жывёлы, выпаратае з жывата мёртвай самкі. Авечы выпаратак.// Шкурка такога дзіцяняці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kiddy
[ˈkɪdi]
n., pl. -dies
1) informal дзіця́тка n., дзіцяня́, дзіцянё n.
2) казьляня́тка n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сысу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1.Дзіцяня млекакормячай жывёліны, якое ссе маці.
2. Немаўля (разм., жарт.).
3.перан. Малады, нявопытны ў якой-н. справе чалавек.
|| памянш.сысуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цяля́/цялё, -ля́ці, мн. -ля́ты, -ля́т, н.
1.Дзіцяня каровы, а таксама самкі лася, аленя і некаторых іншых жывёл.
2.перан. Пра бязвольнага, занадта прастадушнага чалавека.
|| памянш.-ласк.цяля́тка, -а, н.
|| прым.цяля́чы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
парася́іпарасё, ‑сяці; мн. ‑сяты, ‑сят; н.
Дзіцяня свінні. У Самабыля ёсць розная жыўнасць: куры, трое парасят, дзве казы і трусы.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсо́сны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Якую ссе дзіцяня. Падсосная свінаматка. Падсосныя кабылы.// Такі, які ссе матку (пра парасят, цялят і пад.). Падсосныя парасяты.
2. Звязаны з адкормам маладняку малаком матак. Падсосны перыяд. Падсосны метад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мале́ча ’маленькія дзеці, жывыя істоты’, ’драбната, драбяза’, ’дзіцяня’ (ТСБМ, Янк. 1, Сцяшк., Нас., Бяльк., Растарг.), ’чалавек нізкага росту’ (Растарг.). Укр.мале́ча ’малыя дзеці’, рус.мале́ча: смал. ’дзіця’, славен.malȏča ’дробязь’, серб.-харв.мало̀ћа ’малая колькасць’. Трубачоў (Проспект, 59–61) дапускае праблематычнасць пры ўзвядзенні гэтых форм да прасл.malotja; магчыма, ‑otja > ‑etja (?). Да малы́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыпло́д ’нованароджанае патомства (пераважна свойскіх жывёл або жывёл, якія маюць гаспадарчае значэнне); прырост у свойскіх жывёл’ (ТСБМ, ТС), ’пазашлюбнае дзіця’ (Сл. ПЗБ), на прыпло́дак: ’на развод’ (Нар. Гом.). Рус.припло́д ’нованароджанае патомства, прырост у свойскіх жывёл’, дыял.припло́док ’дзіцяня жывёлы’, укр.приплі́д, приплі́док ’прыплод’, польск.przypłodek ’тс’. Вытворныя з нулявым суфіксам і суфіксам ‑ак ад *прыпладзіць < пладзіць < плод (гл.).