mushroom

[ˈmʌʃru:m]

1.

n.

грыб -а m., pl. грыбы́

2.

adj.

1) як грыб, грыбны́

mushroom soup — грыбны́ суп

2) mushroom growth — ху́ткі рост, ху́ткае разьвіцьцё

3.

v.i.

1) ве́льмі ху́тка расьці́

2) сплю́шчвацца (з аднаго́ бо́ку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

масля́к, ‑а, м.

Грыб з жоўта-карычневай ліпкай шапкай; казляк. У маладых, з пясчаным долам сасняках ледзь не на кожным кроку купкі маслякоў. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паразі́тны биол., тех. парази́тный;

п. грыб — парази́тный гриб;

~ныя то́кі — парази́тные то́ки;

~нае ко́ла — парази́тное колесо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пага́ны, -ая, -ае.

1. Які нельга есці з прычыны ядавітасці, нечыстаты.

П. грыб.

2. Прызначаны для смецця, нечыстот.

Паганае вядро.

3. Мярзотны, подлы чалавек.

П. чалавек.

П. настрой.

4. Злы, куслівы (пра сабаку).

5. Язычніцкі (уст.).

Паганыя ідалы.

◊

Паганыя вочы (разм.) — шкодныя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

грыбо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

1. гл. грыб.

2. Мікраарганізм, які адносіцца да грыбоў, выклікае захворванне скуры і інш.

3. Збудаванне ў форме грыба для адпачынку, сховы ад сонца, дажджу і пад.

|| прым. грыбко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Грыбковыя захворванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

слі́зкі, -ая, -ае.

1. Гладкі, такі, на якім цяжка ўтрымацца, устаяць або які цяжка ўтрымаць.

С. паркет.

С. грыб.

2. перан. Ненадзейны, небяспечны, які мае ў сабе нейкую няпэўнасць, двухсэнсавасць.

Слізкую дарогу ты выбраў у жыццё.

Слізкая тэма.

3. Пакрыты сліззю.

Слізкія лісточкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ваўня́нка ж бат (грыб) Bírkenreizker m -s, -, Brénnreizker m, Gíftreizker m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ліша́йнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лішайніку. Лішайнікавы грыб. // Які парос лішайнікам. Чым вышэй падымаешся ў горы, тым больш рэдкія дрэвы: пачынаецца лішайнікавая бязлесная тундра. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбяро́завік, ‑а, м.

Ядомы грыб з гладкай буравата-шэрай шапкай, які расце ў бярэзніку; абабак; бабка; бярозавік; чорнагаловік. На кожным кроку сустракаліся грыбы — баравікі, падбярозавікі, падасінавікі. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўсту́ха ​1, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Разм. Тоўстая жанчына (радзей — дзяўчына, дзяўчынка).

таўсту́ха ​2, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Грыб сямейства павуціннікавых з шаўтавата-бураватай плямістай шапкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)