дацзыба́о

(кіт. daczybao = літар. газета вялікіх іерогліфаў)

насценныя рукапісныя газеты ў Кітаі, якія атрымалі распаўсюджанне ў 50—70 гг. 20 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэ́са

(фр. presse)

1) перыядычны друк (газеты, часопісы і інш.);

2) работнікі перыядычных выданняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аддзе́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Падраздзяленне ў структуры якой-н. установы, прадпрыемства або ўстанова, якая ўваходзіць у склад якой-н. арганізацыі.

А. кадраў.

Галантарэйны а. магазіна.

2. Састаўная частка чаго-н., дзе знаходзяцца аднародныя прадметы; тэматычна аб’яднаная частка кнігі, газеты.

А. беларускага жывапісу.

А. хронікі ў газеце.

3. Адна з частак, на якія падзяляецца што-н. цэлае на аснове пэўных прыкмет.

Аддзелы галаўнога мозга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпі́счык м. Abonnént m -en, -en, Bezíeher m -s, -;

быць падпі́счыкам газе́ты éine Zéitung abonníeren [hálten*], auf éine Zéitung abonníert sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

газе́тчык, ‑а, м.

1. Прадавец газет. Чуўся.. гучны голас газетчыка, які выкрыкваў навіны дня. Лынькоў.

2. Разм. Супрацоўнік газеты; журналіст. Славу, асабліва калі яе .. разнясуць па газетных палосах газетчыкі і журналісты, людзі «пераносяць» па-рознаму. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часо́піс, ‑а, м.

Перыядычнае выданне ў выглядзе кніжкі. Тэлеграмы, важныя пакеты, На якіх Сургучная пячаць, Свежыя часопісы, газеты Я прызначан людзям уручаць. Непачаловіч.

•••

Тоўсты часопіс — перыядычны (звычайна штомесячны) літаратурна-мастацкі і грамадска-палітычны часопіс значнага аб’ёму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

друка́рня

(польск. drukarnia, ад ням. Druck = друк)

прадпрыемства, у якім друкуюцца кнігі, газеты і іншыя выданні.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

kolportować

незак. распаўсюджваць, разносіць (газеты, кнігі і да т.п.);

kolportować pogłoski — разносіць чуткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

карэспандэ́нт м. Korrespondént m -en, -en; Beríchterstatter m -s, -, Repórter m -s, - (газетны);

ула́сны карэспандэ́нт газе́ты éigener Beríchterstatter;

спецыя́льны карэспандэ́нт Sónderberichterstatter m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выпуска́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад выпускаць.

2. у знач. наз. выпуска́ючы, ‑ага, м.; выпуска́ючая, ‑ай, ж. Супрацоўнік выдавецтва, часопіса, газеты, які сочыць за друкаваннем і выхадам у свет выдання.

3. Дзеепрысл. незак. цяпер. ад выпускаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)