...гадзінны, ‑ая, ‑ае.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: разлічаны на столькі гадзін, колькі паказана ў першай частцы; назначаны на пэўную гадзіну дня або ночы. Сямігадзінны рабочы дзень. Пяцігадзінны кінасеанс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабалбата́ць, ‑балбачу, ‑балбочаш, ‑балбоча; зак.

Разм.

1. Правесці некаторы час у балбатні. Гадзіну прабалбатаць.

2. што і без дап. Выдаць тайну, сакрэт.

3. што і без дап. Незразумела сказаць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празвані́ць, ‑звашо, ‑звоніш, ‑звоніць; зак.

1. Утварыць гук звону.

2. што. Звонам апавясціць аб чым‑н. У гэты час насценны гадзіннік празваніў палавіну дзесятай... Якімовіч.

3. Званіць некаторы час. Празваніць гадзіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ICE

= Intercity-Expresszug – міжгародны цягнік-экспрэс прамых зносін (з інтэрвалам руху праз гадзіну)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kalíf

m -en, -en халі́ф, калі́ф

~ auf kúrze Dáuer — іран. калі́ф на гадзі́ну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

празвані́ць сов., в разн. знач. прозвони́ть;

п. на абе́д — прозвони́ть на обе́д;

п. цэ́лую гадзі́ну — прозвони́ть це́лый час

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

knot​1 [nɒt] n.

1. ву́зел (на вяроўцы, шнуры і да т.п.)

2. пучо́к (валасоў)

3. (марскі) ву́зел (мера хуткасці карабля = 1,853 км за гадзіну)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deathbed

[ˈdeӨbed]

n.

1) сьмяро́тнае ло́жа

2) апо́шнія гадзі́ны жыцьця́

a deathbed confession — спо́ведзь у апо́шнюю гадзі́ну жыцьця́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ба́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Разм. Правядзенне часу ў гутарках, забавах. Разводзіць [Дзяжа] розныя балясы Гадзіну добрую падрад. І раз у часе гэтых бавак З ўчастка роўнага сігнал: Брыгадны едзе генерал! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нуднава́та,

1. Прысл. да нуднаваты.

2. безас. у знач. вык. Пра пачуццё нуды, якое адчувае хто‑н. Праз гадзіну-другую, калі прыгрэла сонца, ліні брацца перасталі і нам зрабілася крыху нуднавата. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)