1.філас., тс.перан. Matéri¦e f -, Grúndstoff m -(e)s, Úrstoff m;
◊
гавары́ць пра высо́кія матэ́рыі über geléhrte [abstrákte] Dínge réden;
2. (тканіна) Stoff m -(e)s, -e, Textílware f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сці́рта, ‑ы, ДМ ‑рце, ж.
1. Вялікі стог сена, саломы або снапоў збожжа і пад., прызначаны для захавання пад адкрытым небам. Непадалёку ад кароўніка ўзвышаліся вялізныя сцірты сена — запасы на зіму.Паслядовіч.Сцірты саломы, падобныя на высокія пясчаныя курганы, адзначалі месцы палявых такоў.Хадкевіч.[Жанчыны] падышлі да льняной сцірты і пачалі памалу брацца за работу.Гроднеў.[Стары Юстынь] уклаў у сцірту апошні сноп, і калі разагнуўся — пацямнела ўваччу.Чарнышэвіч.
2. Куча прадметаў, пакладзеных адзін на адзін. Жаўцеюць высокія сцірты дошак, брусся, апілаваных плашчакоў.Бялевіч.Сцірты сухой цэглы былі складзены на груд[зе] перад вёскай.Чорны.На дрывотніку ляжала сцірта толькі што наколаных дроў.Хведаровіч.
3. Складзены ў штабялі тавар. Гарэлі побач сцірты мяшкоў са збожжам на адкрытай платформе.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
überspánnen
vt
1) абця́гваць
2) накрыва́ць, заця́гваць; пераця́гваць (струну і г.д.)
die Fórderungen ~ — ста́віць зана́дта высо́кія патрабава́нні
den Bógen ~ — перан. перагну́ць па́лку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
шпі́лька
(ням. Spill = іголка)
1) засцежка для вопраткі, адзін канец якой хаваецца ў кручкаватае паглыбленне (галоўку);
2) заколка для валасоў у жаночай прычосцы;
3) мн.высокія тонкія абцасы ў жаночых туфлях, а таксама туфлі на такіх абцасах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
1. Прыцягваючы чым‑н. увагу, заставіць прыйсці, апынуцца дзе‑н.; завабіць. Заманіць ваўка ў пастку. □ Каб як-небудзь заманіць карову ў двор, мая маці вынесла з хаты ражку лушпаек.Сачанка.
2. Прывабіць, захапіць, зачараваць. Заманілі Даніка і гэтыя высокія бярозы, і прыгожыя дарожкі вакол школы.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзы́нкацьідзі́нькаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Утвараць высокія звінючыя гукі (пра шкло, метал, насякомых і пад.). Рыдлёўка глуха совалася ў зямлю, шоргалася, дзынкала аб каменне.Бядуля.Гулі і дзынкалі пчолы ў густым вецці прысад і ў пышных кветніках.Грахоўскі.На высокай лясной жоўтай мятліцы пад сонцам дзінькаюць мухі, трымціць павуціна.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руды́, ‑ая, ‑ое.
Рыжа-карычневы. І ўсё ў гэтым чалавеку было рудым — і яркая каўбойка і калматая чупрына, і густыя калючыя бровы.Лынькоў.Хлопцы ўбачылі, як вялікая рудая вавёрка ледзь справілася ўскочыць на тоўстую елку.Ваданосаў.Па берагах канала ляжалі высокія бясформенныя груды рудой балотнай зямлі.Краўчанка.
•••
Загінуў як рудая мышгл. загінуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АКТЫ́ЎНАЕ АСЯРО́ДДЗЕ,
1) у квантавай электроніцы — рэчыва, у якога высокія энергетычныя ўзроўні часцінак заселены больш, чым нізкія (т.зв. інверсная заселенасць). Вымушанае выпрамяненне актыўнага асяроддзя выкарыстоўваецца для ўзмацнення і генерацыі эл.-магн. хваляў (гл.Квантавы ўзмацняльнік, Квантавы генератар).
2) У оптыцы — рэчыва, якому ўласцівая натуральная аптычная актыўнасць.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
sea
[si:]
n.
1) мо́ра n.
2) вялі́кае во́зера
3) мо́цная хва́ля
a high sea — высо́кія мо́цныя хва́лі
•
- be at sea
- follow the sea
- go to sea
- high sea
- put to sea
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ВЯЛІ́КАЕ МЯДЗВЕ́ДЖАЕ ВО́ЗЕРА
(Great Bear Lake),
возера на ПнЗ Канады. Пл. 30,2 тыс.км², даўж. каля 280 км, глыб. да 137 м. Берагі высокія, скалістыя, парослыя пераважна хвойнымі лясамі. Сцёк па р.Вял. Мядзведжая ў р. Макензі. Суднаходства. Рыбалоўства. Радовішча уранава-радыевай руды. Парты: Порт-Радый, Форт-Франклін.