High Commissioner[ˌhaɪkəˈmɪʃənə]n.высо́кі каміса́р (пасол, кіраўнік дыпламатычнага прадстаўніцтва адной дзяржавы Брытанскай садружнасці ў іншай)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Hóchgebirge
n -s, - высо́кі го́рны хрыбе́т, го́рны масі́ў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Сцёклы ’тонкі, худы’ (ТС), сцёклісты, сцеклі́сты ’тонкі, высокі’ (ТС, Арх. Вяр.). Параўн. укр.дыял.сте́клий ’тонкі і высокі (пра расліну, што вырасла ў цяньку)’, стекли́стий ’высокі, тонкі (пра дрэва)’, рус.оте́коватый ’танкаваты, слабы (пра жыта)’, польск. спец. ciekoł ’верхавінны леташні выростак на маладых соснах; каш.vëcekli ’высокі, шчуплы, тонкі, худы (пра чалавека і жывёлу)’. Вытворныя ад прасл.*tekti ў спецыфічным значэнні ’імкнуцца, падымацца ўверх’, параўн. *gъnati (гл. гнаць) і го́нкі ’высокі’, гл. Варбат, Этим. иссл. 6, 1996, 13; гл. сцякаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кумга́н, ‑а, м.
У цюркскіх народаў і каўказскіх горцаў — высокі збан з носікам.
[Цюрк. кумган.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паляга́льнасць, ‑і, ж.
Спец. Схільнасць да палягання; наяўнасць палягання. Высокі працэнт палягальнасці збажыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імпера́тар
(лац. imperator = уладар, палкаводзец)
самы высокі тытул манарха.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
шацёр, шатра́, мн. шатры́, шатро́ў, м.
1. Лёгкае пераноснае жыллё з тканіны, скуры і пад., якое будуецца звычайна ў форме конуса.
2.Высокі пірамідальны чатырохгранны ці васьмігранны дах (цэркваў, званіц, вежаў і пад.; спец.).
|| прым.шатро́вы, -ая, -ае.
Ш. навес.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ланса́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
У спорце — круты і высокі скачок верхавога каня.
[Фр. lançade.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
śmigły
1.высокі, стройны;
2. хуткі, імклівы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dostojny
1. паважаны, шаноўны;
2. ганаровы; высокі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)