high-pitched [ˌhaɪˈpɪtʃt] adj. высо́кі, прані́злівы, прарэ́злівы (пра гук);

high-pitched cry прані́злівы/прарэ́злівы крык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

узло́бак м. (самы высокі пункт узвышша) der höchste Punkt éines Lándrückens

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стро́мкі, стро́мы

1. гл. стрoмісты;

2. (роўны і высокі) schlank empórragend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

spike heel

высо́кі то́нкі абца́с, шпі́лька f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

excessive

[ɪkˈsesɪv]

adj.

празьме́рны, бязьме́рна высо́кі (пра цэ́ны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ды́мба ’высокі, нязграбны чалавек’ (Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з літ. dìmba ’хто высокі’ (так Сл. паўн.-зах.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wyrośnięty

1. рослы, высокі;

2. прарослы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

імпера́тар

(лац. imperator = уладар, палкаводзец)

самы высокі тытул манарха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ску́мпія, ‑і, ж.

Высокі дэкаратыўны хмызняк з жаўтаватай драўнінай і дробнымі кветачкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фужэ́р, ‑а, м.

Высокі бакал для шыпучага віна, прахаладжальных напіткаў і пад.

[Фр. fougére.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)