архаі́чны, ‑ая, ‑ае.

Старажытны, старадаўні. // Устарэлы, такі, што цяпер не ўжываецца. Архаічнае слова. Архаічны выраз.

[Грэч. archaios — старажытны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семіты́зм, ‑а, м.

У лінгвістыцы — слова, моўны зварот, выраз, запазычаныя з якой‑н. семіцкай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яле́йны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Прыкра ласкавы, празмерна ліслівы; штучна набожны. Ялейны выраз твару. Ялейны тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

armhole

[ˈɑ:rmhoʊl]

n.

вы́раз на руку́ або́ рукаво́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

trite

[traɪt]

adj.

бана́льны, зьбі́ты (пра вы́раз, жарт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

expression [ɪkˈspreʃn] n.

1. выяўле́нне, перада́ча

2. вы́раз (твару, вачэй);

an expression of amazement/disbelief/horror выраз здзіўле́ння/недаве́ру/жа́ху;

There was a worried expression on his face. Яго твар выглядаў занепакоеным.

3. выка́званне, выражэ́нне, сло́ўны вы́раз;

expression of thanks/sympathy/regret выка́званне падзя́кі/спачува́ння/шкадава́ння

4. выра́знасць; экспрэ́сія; пачуццё (у музыцы, спевах і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аблі́чча, -а, н.

1. Знешні выгляд, сукупнасць адметных рыс каго-, чаго-н.; рысы і выраз твару.

Сціранне аблічча старой вёскі.

Знаёмае а.

2. перан. Характар, духоўны склад.

Маральнае а. чалавека.

Нацыянальнае а. літаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

СОС¹, выкл. (вялікія літары).

Міжнародны радыёсігнал пра бедства суднаў ці самалётаў (бесперапыннае паўтарэнне трох кароткіх і трох доўгіх сігналаў па азбуцы Морзэ, пераасэнсаваны англійскі выраз Save Our Souls, што азначае «ратуйце нашы душы»).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

wyrażenie

н.

1. выяўленне; выражэнне; выказванне;

2. лінгв. выраз; зварот;

wyrażenie syntaktyczne — словазлучэнне;

3. мат. выраз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

трохчле́н, ‑а, м.

Спец. Алгебраічны выраз, які складаецца з трох адначленаў, злучаных знакамі плюс або мінус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)