выка́звацца несов.
1. в разн. знач. выска́зываться;
2. выража́ться;
1, 2 см. вы́казацца;
3. страд. выска́зываться, выража́ться, излага́ться; обнару́живаться; см. выка́зваць 1, 3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Пры́хаць (пры́хаты) ’фыркаць, чмыхаць’; ’чхаць, пырскаць’; ’выказваць незадаволенасць’ (Клім., ТС), пры́хнуць ’дзьмухнуць’ (ТС), драг. прэ́хатэ ’тс’ (Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.). Укр. при́хати, пи́рхати ’пырхаць; кашляць’. З пы́рхаць (гл.) у выніку метатэзы ы і р.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
віта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.
1. Звяртацца да каго-, чаго-н. з прывітаннем.
В. знаёмага.
В. дэлегатаў канферэнцыі.
В. гасцей.
Вітаю вас!
2. перан. Ухваляць, выказваць адабрэнне чаго-н.
В. прапанову.
3. Віншаваць.
В. з надыходзячым святам.
|| зак. павіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прывіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. віта́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
begútachten
vt выказваць сваю ду́мку (пра што-н.); рэцэнзава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éinkleiden
vt
1) адзява́ць, апрана́ць, абмундзіро́ўваць
2) выка́зваць (думку)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Папрака́ць, папро́к ’выказваць дакор, незадавальненне чым-н., дакараць каго-н.’ (ТСБМ, КТС, мядз.), папряка́ць ’тс’ (Бяльк.). Рус. попрека́ть, попрёк. Звязана з перак (гл.), папярок і з царк.-слав. прѣкъ ’процілеглы’, прѣкы ’супраць’ (параўн. Фасмер, 3, 358).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пратэстава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.
1. незак., супраць чаго. Заяўляць пратэст (у 1 знач.), выказваць нязгоду.
П. супраць гонкі ўзбраенняў.
2. зак. і незак., што. Прынесці (прыносіць), зрабіць (рабіць) пратэст (у 2 і 3 знач.; спец.).
|| зак. таксама апратэстава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны (да 2 знач.).
|| наз. апратэстава́нне, -я, н. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пярэ́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак.
1. каму. Выказваць нязгоду з кім-, чым-н., прыводзіць доказ супраць чаго-н.
П. дакладчыку.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), чаму. Не адпавядаць, маючы ў сабе супярэчнасць.
Паказанні пярэчаць адно аднаму.
Гэта пярэчыць яго погляду.
|| зак. запярэ́чыць, -чу, -чыш, -чыць (да 1 знач.).
|| наз. пярэ́чанне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Утвараць глухія гукі, якія нагадваюць працяжнае вымаўленне гука «с».
Гусі выцягнулі шыі і пачалі с.
2. перан. Гаварыць здушаным ад раздражнення голасам (разм.).
3. перан. Злоснічаць, выказваць сваё незадавальненне (разм.).
С. на мужа.
|| аднакр. сы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні (разм.).
|| наз. сы́канне, -я, н. і сык, -у, м. (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
шу́мна нареч.
1. шу́мно;
ш. выка́зваць сваю́ ра́дасць — шу́мно проявля́ть свою́ ра́дость;
2. в знач. безл. сказ. шу́мно;
у ха́це ш. — в до́ме шу́мно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)