яркі прыметнік

  1. Які вылучае моцнае святло, асляпляльны, зіхатлівы.

    • Яркае святло.
    • Я. агонь.
    • Яркае сонца.
    • Ярка (прыслоўе) гарэць.

  2. Пра колер: рэзкі па чысціні і свежасці тону.

    • Я. колер.
    • Яркая зеляніна.

  3. пераноснае значэнне: Выдатны ў якіх-н. адносінах.

    • Я. талент.
    • Яркая дата.
    • Ярка (прыслоўе) адлюстраваць.

|| назоўнік: яркасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

notable

[ˈnoʊtəbəl]

1.

adj.

1) славу́ты, выда́тны, знакамі́ты; ва́рты ўва́гі; асаблі́вы

a notable painter (man) — выда́тны маста́к (чалаве́к)

a notable event — славу́тая падзе́я

2) зна́чны

a notable quantity — зна́чная ко́лькасьць

2.

n.

ва́жны або́ выда́тны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

феномен, ‑а, м.

1. Рэдкая, незвычайная, выключная з’ява. // Выдатны, выключны ў якіх‑н. адносінах чалавек. Янка Купала — літаратурны феномен беларускага народа.

2. У ідэалістычнай філасофіі — суб’ектыўны змест нашай свядомасці, які не адлюстроўвае аб’ектыўнай рэчаіснасці.

[Ад грэч. phainómenon — тое, што з’яўляецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

smashing [ˈsmæʃɪŋ] adj. BrE, infml, dated выда́тны;

We had a smashing time on holiday. Мы выдатна правялі адпачынак.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дойлідства, ‑а, н.

Тое, што і архітэктура. Маглі б мы палюбавацца і выдатным помнікам старажытнага дойлідства — велічным замкам у Міры, пабудаваным у XVI стагоддзі. В. Вольскі. Рыльскі манастыр — выдатны помнік балгарскага дойлідства і жывапісу. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nieprzeciętny

незвычайны, надзвычайны; выдатны; выключны;

nieprzeciętny umysł — незвычайны розум

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

arcymistrz

м.

1. выдатны (вялікі) майстар;

2. шахм. гросмайстар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вучоны прыметнік

  1. Вывучаны, навучаны чаму-н.

    • Не вучы вучонога (прыказка).
    • В. мядзведзь (дрэсіраваны).

  2. Высокаадукаваны, які многа ведае ў галіне якой-н. навукі.

    • В. чалавек.
    • В. садовод.

  3. Які мае адносіны да навукі, навуковы.

    • Вучонае званне.
    • Вучоная ступень.

  4. назоўнік вучоны. Спецыяліст у якой-н. галіне навукі.

    • Выдатны в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

свяціла назоўнік | ніякі род

  1. Нябеснае цела, якое выпраменьвае святло ў касмічную прастору або свеціць адбітым святлом.

    • Дзённае с. (Сонца).
    • Начное с. (Месяц).

  2. чаго або якое; пераноснае значэнне Выдатны чалавек, які набыў шырокую вядомасць у пэўнай сферы дзейнасці і праславіў навуку і культуру сваім талентам (высокае).

    • С. навукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

цудоўны прыметнік

  1. Які ўспрымаецца як цуд.

    • Цудоўнае выратаванне.

  2. Выдатны, адмысловы; вельмі добры.

    • Ц. будынак.

  3. Багата адораны прыродай.

    • Ц. паэтычнае:

  4. Вельмі прыгожы, маляўнічы.

    • Ц. крыявід.
    • Ц. дзень.

  5. Цікавы, захапляючы.

    • Цудоўная казка захапіла дзяцей.

  6. Прыемны, дзіўны, мілагучны.

    • Ц. голас.
    • Ц. водар ліп.

  7. Багаты, раскошны.

    • Ц. край.

|| назоўнік: цудоўнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)