Жакі́ ’дзеці, што хадзілі на каталіцкі вялікдзень з вітаннямі і рацэямі па хатах’ (валож., Жыв. сл., 41), ’валачобнікі’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. смал. жак ’вучань, студэнт’, укр. жак ’шкаляр, бурсак’ (Грынч.). Ст.-бел. жакъ ’каталіцкі царкоўны служыцель, шкаляр’ (1423–1438 гг., Булыка, Запазыч., 112–113). З польск. żak ’вучань, царкоўны служыцель’ (з XV ст., Рэчак) < чэш. žak < раманск. (магчыма, паўн.-італ. zago), с.-лац. zaco < лац. diacus < грэч. διάκονος (> дыякон, дзяк, гл.). Брукнер, 661; Фасмер, 2, 34; Голуб-Копечны, 441; Махэк₂, 721; Скок, 3, 670; Безлай, 1, 101.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

другаго́днік, ‑а, м.

Вучань або студэнт, які застаўся на другі год у тым самым класе, на тым самым курсе. — Мы ў школе.. вырашылі прыняць на сябе павышаныя абавязацельствы: ніводнага другагодніка, ніводнай дрэннай адзнакі. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

apt [æpt] adj.

1. адпаве́дны, слу́шны;

an apt remark слу́шная заўва́га

2. здо́льны; зда́тны;

an apt pupil здо́льны ву́чань

3. (to) схі́льны (рабіць што-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Primáner

m -s, - ву́чань старэ́йшых класа́ў (у некаторых сярэдніх школах Германіі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дысцыплінава́ны diszipliníert; órdentlich (прыстойны);

дысцыплінава́ны ву́чань ein diszipliníerter Schüler;

ве́сці сябе́ надзвы́чай дысцыплінава́на sich áußerordentlich diszipliníert verhálten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Студэ́нт ‘навучэнец вышэйшай навучальнай установы’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр.; ашм., Стан.), ‘вучань, навучэнец’ (Нас.). Ужо ст.-бел. студэнтъ (1597 г.) з ст.-польск. student (Булыка, Лекс. запазыч., 159), якое з лац. studēns, ‑ntis ‘той, які стараецца’; гл. Фасмер, 3, 787.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chłopak

м.

1. хлопчык; хлопец;

2. хлопчык; вучань;

chłopak pokładowy — юнга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

elew

м.

1. вучань вайсковай навучальнай установы; кадэт;

2. уст.вучань, выхаванец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

boarder

[ˈbɔrdər]

n.

1) сталаўні́к -а́ m. & f., госьць у пансіяна́це

2) ву́чань, які́ жыве́ ў інтэрна́це

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

неакура́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не захоўвае парадку, дакладнасці. Неакуратны плацельшчык. □ Неакуратны ж і неадначасны збор перашкаджае нармальнаму ходу заняткаў. Колас.

2. Нядбайна зроблены, недакладна выкананы. Неакуратны надпіс.

3. Неахайны ў адносінах да сваіх рэчаў. Неакуратны вучань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)