земляко́п, ‑а, м.

Рабочы, які выконвае земляныя работы. Днём людзі ваявалі, а ўначы павінны былі станавіцца землякопамі. Мележ. Расце земляны вал, ніжэй у дол уваходзяць землякопы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абаро́т, -ту м., в разн. знач. оборо́т;

а. ко́ла — оборо́т колеса́;

вал ро́біць сто ~аў — вал де́лает сто оборо́тов;

а. палявы́х культу́р — оборо́т полевы́х культу́р;

а. капіта́лу — оборо́т капита́ла;

◊ узя́ць у а. — взять в оборо́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wysypisko

н.

1. насып; земляны вал;

2. месца звалкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тру́бчаты трубча́сты Róhr-, Röhren-, rö́hrenförmig; мед. tubulär;

тру́бчаты трубча́сты вал мед. Róhrwelle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бульва́р

(фр. boulevard = першапачаткова гарадскі вал)

шырокая, абсаджаная дрэвамі алея пасярэдзіне вуліцы, уздоўж берага мора і г.д.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рысбе́рма

(гал. rijsbenn, ад rijs = дубец + berm = вал, насып)

частка гідратэхнічнага збудавання, прызначаная для ўмацавання рэчышча патоку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

shaft [ʃɑ:ft] n.

1. дрэ́ўка (дзіды); тапары́шча; агло́бля

2. lit. про́мень (святла); успы́шка (маланкі)

3. fml зло́сны вы́пад, кпі́ны, насме́шка

4. tech. вал, вось

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хадавы́ в разн. знач. ходово́й;

~выя я́касці аўтамабі́ля — ходовы́е ка́чества автомоби́ля;

х. тра́нспарт — ходово́й тра́нспорт;

х. вал — ходово́й вал;

~во́е ко́ла — ходово́е колесо́;

х. тава́р — ходово́й това́р;

х. вы́раз — ходово́е выраже́ние;

х. час су́дна — ходово́е вре́мя су́дна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wóge

f -, -n хва́ля, вал; зыб

brándende ~n — бурлі́выя хва́лі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вала ’валок сена’ (Мат. Гом.). Да вал 4.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)