абгарэ́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Трапіўшы ў агонь, абвугліцца, пачарнець; атрымаць пашкоджанні ад агню. Занадта жару. Бульба абгарэла. Счарнелыя дымяцца круглякі. Пысін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сма́жаны кул gebráten; geröstet (падсушаны);

сма́жаная ры́ба Brátfisch m -(e)s, -e;

сма́жаная бу́льба Brátkartoffeln pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Карто́фля ’бульба’ (Грыг., Сцяшк.). Гл. картопля.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лапушы́цца, ‑шыцца; незак.

Разм. Пышна разрастацца, выпускаць многа лісця. Роўнымі зялёнымі барознамі лапушылася бульба. Броўка. Каля абломкаў цагляных сцен пышна лапушылася крапіва. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перава́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пераварыць.

2. у знач. прым. Які страціў некаторыя якасці ў выніку доўгага варэння. Перавараная бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапа́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад перапарыць.

2. у знач. прым. Які перапарыўся, страціў патрэбныя якасці ад доўгага парання. Перапараная бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

purée

н. [piure] пюрэ;

purée ziemniaczane — тоўчаная бульба; таптуха, камы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ziemniak

м. бульбіна;

~i мн. бульба;

kopaczka do ~ów — бульбакапалка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

барабо́лішча Жарт. Месца, дзе расла бульба (Слаўг.). Тое ж барабу́лішча (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Тапчані́ ’тоўчаная бульба’ (Ян.). Гл. тапчо́нікі, топчанка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)