непрамака́льны wásserdicht, wásserundurchlässig;

непрамака́льнае паліто́ Régenmantel m -s, -mäntel;

непрамака́льныя бо́ты Wásserstíefel pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паздзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Садраць што-н. у многіх месцах, садраць усё, многае.

П. фарбу з шыбаў.

П. рукі аб маліннік.

2. Рэзкім рухам зняць усё, многае (разм.).

П. боты з ног.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абля́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Апырскаць, запэцкаць чым‑н. Абляпаць боты граззю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкро́іць, ‑крою, ‑кроіш, ‑кроіць; зак., што.

Прыладзіць, падагнаць кройкай. Прыкроіць рукавы да сукенкі. Прыкроіць боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юхто́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да юхту. Юхтовы цэх. // Зроблены з юхту. Юхтовыя боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бот ’від абутку’. Рус. бо́ты (з XV ст.) ’боты, від абутку’, укр. бот. Запазычанне з ст.-польск. bot (польск. but). Брукнер, KZ, 48, 175 і наст.; Брукнер, 50; Слаўскі, 1, 51; Рудніцкі, 183 (польск. слова < франц. botte, Слаўскі, там жа, або лац. botta, Брукнер, 50). Гл. таксама Кюнэ, Poln., 45; Вахрас, Наим. об., 73; Сцяц., Нар., 147–148; Булыка, Запазыч., 47.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

батфо́рты, ‑аў; адз. батфорт, ‑а, М ‑рце, м.

Уст. Боты з высокімі халявамі з раструбамі ўверсе.

[Фр. bottes fortes.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., што.

Панасіўшы адзенне, абутак, зрабіць яго больш зручным, звычным. Абнасіць боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́ловый в разн. знач. я́лавы;

я́ловая коро́ва я́лавая каро́ва, я́лавіца;

я́ловые сапоги́ я́лавыя боты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбу́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -бу́х, -хла; зак.

1. Набухнуць, раздацца, патаўсцець ад вільгаці.

Боты намоклі, разбухлі.

Пупышкі на дрэве разбухлі.

2. перан. Непамерна павялічыцца, разрасціся.

Штаты разбухлі.

Папка з дакументамі разбухла.

|| незак. разбуха́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)