2. (сознаваться в своей вине) ка́яться, вини́ться;
◊ бог ствары́ў, дый сам ка́ецца — посл.бог со́здал да и сам раска́ивается (да и сам не рад)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
круць, выкл.узнач.вык.
Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясловаў крутнуць і крутнуцца. Конік той круць назад ды дай бог ногі.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фаўн, ‑а, м.
1. У старажытнарымскай міфалогіі — бог палёў, гор і лясоў, апякун пастухоў.
2. У заалогіі — амерыканская малпа з роду капуцынаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лясу́н ’жыхар лесу’, ’лясны дух’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш.; нараўл., Арх. ГУ; асіп., КЭС). Укр.лісу́н ’лясны дух’, Лісу́н ’бог ваўкоў’. Бел.-укр. ізалекса. Да лес. Аб суфіксе ‑ун гл. Сцяцко (Афікс. наз., 173). Аналагічна, але з іншым вакалізмам суфікса ўтворана чэш.Lesoň (у перыяд чэшскага адраджэння) з лац.Silvanus ’лясны бог’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тро́йца, ‑ы, ж.
1. У хрысціянскай рэлігіі — трыадзінае бажаство, у якім спалучаюцца тры асобы: бог-бацька, бог-сын і бог-дух святы.
2. Свята хрысціянскай царквы, якое адзначаецца на пяцідзесяты дзень пасля вялікадня; сёмуха. [Яўхім:] — Кланяліся .. [каменю], маліліся і нават у такія святы, як радаўніца, тройца, прыходзілі пад камень частавацца і, адыходзячы, пакідалі трохі ежы.Пестрак.
3.Разм. Пра трох асоб, якія звычайна бываюць разам і сябруюць. [Сёмка:] — Дурная будзе Зося, калі .. не выпра з хаты ўсю тройцу...Гартны.У саўгасе добра памятаюць, як хадзіла да Федасюка на склад дружная тройца: кіраўнік аддзялення, галоўны заатэхнік і ветфельчар.«Вожык».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алімпі́ец, ‑пійца, м.
1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — бог, жыхар Алімпа.
2. Пра чалавека з урачыста важным, велічна спакойным абліччам.
3. Удзельнік алімпійскіх гульняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Bóg
м.Бог;
dałby Bóg — даў бы Бог;
chwała Bogu — дзякуй Богу;
jak Boga kocham — далібог;
szczęść Boże — памагай Бог; памажы Божа;
na Boga — дзеля Бога; Богам прашу;
Bóg pomaga tym, co sobie sami pomagają прык. працуй, нябожа, то і бог паможа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
тэадыцэ́я
(фр. théodicée, ад гр. theos = бог + dike = справядлівасць, права)
рэлігійна-філасофскае вучэнне, паводле якога Бог не нясе адказнасці за прысутнасць зла на зямлі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Тро́йцажрэл Pfíngsten n -, -
◊ бог лю́біць тро́йцу ≅ áller gúten Dínge sind dreiтро́йчы dréimal, dréifach
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
мо́рфій
(ням. Morphium, ад гр. Morpheios = бог сну ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)
тое, што і марфін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)