паўмёртвы, ‑ая, ‑ае.

1. Блізкі да смерці, амаль мёртвы. // перан. Амаль бязлюдны, пусты. Паўмёртвая вуліца. // Часткова засохлы, завялы (пра расліны).

2. перан. Які страціў сілы ад якога‑н. непрыемнага адчування, пачуцця. Паўмёртвы ад страху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прастаста́віць ’ставіць перпендыкулярна ці амаль перпендыкулярна’ (Янк. 3.). Складанае слова з прост‑ (гл. про́сты) і ста́віць. Параўн. яшчэ прастава́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tenuously [ˈtenjuəsli] adj. сла́ба;

The two ideas are only tenuously connected. Паміж гэтымі дзвюма ідэямі амаль няма сувязі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зіха́ць, ‑ае; незак.

Абл. Каротка імгненна бліскаць. Маланка цяпер зіхала амаль бесперапынна. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

practically

[ˈpræktɪkli]

adv.

1) факты́чна, на спра́ве

2) informal ама́ль, блізу́

3) практы́чна, мэтазго́дна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Бурэ́ніць. Гл. буры́ць 2. Дзеяслоў бурэ́ніць узнік з формы буры́ць далучэннем «экспрэсіўнага» дзеяслоўнага суфікса ‑эн‑, вядомага амаль ва ўсіх славянскіх дыялектах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́ла, ма́ло ’нямнога, ледзь, амаль, недастаткова’ ашм. ’рэдка’ (ТСБМ, Сцяшк., Бяльк., Сцяц., ТС, Нар. Гом.). Прыслоўе да малы́ (гл.). Гл. яшчэ ма́лна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малаўжыва́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не быў у частым ужыванні; амаль новы (пра адзенне, абутак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзаро́слы, ‑ая, ‑ае.

Амаль зарослы, не зусім зарослы. Непадалёк .. [танкісты] убачылі паўзарослыя, паўзасыпаныя зямлянкі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schier

1.

a чы́сты, без пры́месі

2.

adv ама́ль; ледзь было́; не про́ста

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)