parish

[ˈpærɪʃ]

n.

1) пара́фія f.; прыхо́д -у m. (царко́ўны)

2) парафія́не pl.

3) адміністрацы́йная акру́га

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пара́фія

(польск. parafia, ад лац. parochia)

1) касцельная акруга, якая падпарадкоўваецца аднаму ксяндзу;

2) перан. тэрыторыя, якая знаходзіцца пад чыім-н. кіраўніцтвам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

лясні́ства Лясніцтва; акруга лясных дач (Нас., Слаўг.). Тое ж лясні́частва (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Мясці́на, месці́на, ме́сціна, ме́сцінка ’пэўная частка якой-небудзь тэрыторыі; асобнае месца’, ’мясцовасць’, ’край, раён, акруга’ (ТСБМ, Яруш., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), укр. чаркаск. місти́на ’месца’, рус. мести́на, ме́стина: смал., пск. ’месца’, уладз., арл. ’мясцовасць’; польск. mieścina ’мізэрны горад’, ’непрыгожая, бедная мясціна’, серб.-харв. mjestina ’вялізны горад’ (у Стуліча). Прасл. městina < město > ме́ста (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пара́фіяакруга, тэрыторыя, якая адносіцца да аднаго касцёла і падпарадкоўваецца аднаму ксяндзу; прыход’ (ТСБМ), пара́хвия ’тс’ (Нас.). Таксама як рус. пара́фия, народн. пара́фея, пара́хвия, укр. пара́хвія з польск. parafia ’тс’ (Фасмер, 3, 205). Польск. з лац. parochia ад грэч. παροιχία (Міклашыч, 232; Брукнер, 395; Фасмер, Этюды, 143 і наст., Фасмер, 3, 205).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абла́да Зямельныя ўладанні вакол фальварка (БРС), навакольная калгасная зямля; акруга, вобласць (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

кругасе́ліца Акруга, навакольныя населеныя пункты, якія маюць аднолькавыя прыродныя, гаспадарчыя ўмовы (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пара́фія, ‑і, ж.

1. Акруга, тэрыторыя, якая адносіцца да аднаго касцёла і падпарадкоўваецца аднаму ксяндзу; прыход. Касцёл хоць быў і вялікі, але ўласнай парафіі не меў і лічыўся капліцай. Чарнышэвіч.

2. перан. Тэрыторыя, якая знаходзіцца ў чыім‑н. уладанні, падпарадкоўваецца каму‑н. [Леўчык:] — Паедзем усюды. У нас у запасе вунь колькі часу. Усюды з’ездзім, усю вашу лясную парафію агледзім. Сабаленка.

[Лац. parachia ад грэч. paroikia — тое, што можна аб’ехаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

constituency

[kənˈstɪtʃuənsi]

n., pl. -cies

1) вы́барнікі, вы́барцы pl.

2) вы́барчая акру́га

3) пакупнікі́, падпі́счыкі pl.; кліенту́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deanery

[ˈdi:nəri]

n., pl. -eries

1) дэкана́т -у m.

2)

а) дом дэка́на або́ настая́целя

б) царко́ўная акру́га

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)