Вакру́га. Гл. акруга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

okrąg, ~ęgu

okr|ąg

м.

1. мат. акружнасць;

2. акруга;

~ąg wyborczy — выбарчая акруга;

~ąg przemysłowy — прамысловая акруга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

county [ˈkaʊnti] n. гра́фства (у Вялікабрытаніі, Ірландыі); акру́га (у ЗША)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

окру́га уст. акру́га, -гі ж., ако́ліца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ха́нты-Манси́йский автоно́мный о́круг Ха́нты-Мансі́йская аўтано́мная акру́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Яма́ло-Не́нецкий автоно́мный о́круг Яма́ла-Не́нецкая аўтано́мная акру́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

constituency [kənˈstɪtjuənsi] n.

1. вы́барчая акру́га

2. вы́баршчыкі адно́й вы́барчай акру́гі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Columbia

[kəˈlʌmbiə]

акру́га Кала́мбія, Калю́мбія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

полінаміна́льны

(ад полі- + лац. nomen = імя);

п-ая акруга — выбарчая акруга, ад якой выбіраецца некалькі дэпутатаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

унінаміна́льны

(ад уні- + лац. nomen = імя);

у-ая акруга — выбарчая акруга, ад якой выбіраецца адзін дэпутат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)