адсутнасць тыповых, характэрных рыс або асаблівасцей у пэўнай рэчы або з’явы; адхіленне ад нармальнага.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рэме́дыум
(лац. remedium = сродак супраць чаго-н.)
дапушчальнае законам адхіленне фактычнай вагі і пробы манеты ад устаноўленай нормы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Ábweichung
f -, -en
1) адхіле́нне
2) разыхо́джанне, адро́зненне
3) перан. адступле́нне (ад чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
праламле́нне, ‑я, н.
1.Спец.Адхіленне, змяненне напрамку (радыёхваль, светлавых, гукавых і інш. хваль) пры пераходзе з аднаго асяроддзя ў другое. Праламленне святла. Праламленне радыёхваль.
2.перан. Суб’ектыўнае асэнсаванне якога‑н. факта, якое мяняе яго сэнс, змест. Андрэй, слухаючы Грышу, адчуваў, што ў ім, у Грышы, паўтараецца ў нейкім сваім праламленні яго, Андрэя, палітычная маладосць.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыверты́кул
(лац. diverticulum = дарога ўбок, адхіленне)
прыроджанае або набытае выпучванне сценкі полага або трубчастага органа (стрававода, кішэчніка, мачавога пузыра).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
uchylenie
н.
1. прыпадыманне (капелюша);
2. прыадчынянне; прачынянне (дзвярэй);
3. адмена;
4. ухіленне, адхіленне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
anomalia
anomali|a
ж. анамалія, адхіленне; няправільнасць;
~a psychiczna — псіхічная анамалія;
wykazywać ~ę — праяўляць анамалію
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дэвія́цыяж.
1. Deviatión [-vĭɑ-] f -, -en, Deviánz f -, -en, Ábweichung f -, -en;
2. Kómpassablenkung f -, -en (компаса); (адвод вады) Úmleitung f -; Derivatión f;
3.вайск. (адхіленне снарадаў) Drállabweichung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АДВО́Д у судаводстве, адхіленне суддзі (засядацеля) ад удзелу ў разглядзе пэўнай справы ў сувязі з яго асабістай зацікаўленасцю ў выніку справы або па інш. абставінах, якія выклікаюць сумненне ў непрадузятасці. Заканадаўства Рэспублікі Беларусь прадугледжвае таксама адвод пракурору, следчаму, асобе, якая вядзе дазнанне, сакратару суд. пасяджэння, эксперту, спецыялісту, перакладчыку, панятому, калі яны асабіста, прама ці ўскосна, зацікаўлены ў выніках справы. Правілы адводу садзейнічаюць усебаковаму, поўнаму і аб’ектыўнаму даследаванню акалічнасцяў справы і прыняццю правільнага рашэння.