недалічы́цца, -лічу́ся, -лі́чышся, -лі́чыцца; зак., каго-чаго.

Выявіць пры падліку недахоп, адсутнасць каго-, чаго-н.

Пасля атакі недалічыліся некалькіх байцоў.

|| незак. недалі́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перары́вістасць (адсутнасць пераемнасці) Diskontinuität f -; Ábgerissenheit f - (адарванасць, адрывачнасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

бесперашко́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бесперашкоднага; адсутнасць перашкод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяско́лернасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бясколернага; адсутнасць колераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асіметры́я, ‑і, ж.

Адсутнасць або парушэнне сіметрыі.

[Ад грэч. asymmetria — несуразмернасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безаблі́чнасць, ‑і, ж.

Адсутнасць, недахоп індывідуальных рыс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безыніцыяты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безыніцыятыўнага; адсутнасць ініцыятывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неадпаве́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неадпаведнага; адсутнасць адпаведнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

негармані́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць негарманічнага; адсутнасць гармоніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незаканаме́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць незаканамернага; адсутнасць заканамернасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)