купэ́

(фр. coupé)

асобнае аддзяленне для некалькіх пасажыраў у вагоне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэаніма́цыя ж. мед. Reanimatión f -, Wíederbelebung f -;

аддзяле́нне рэаніма́цыі Intensívstation f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тэрапеўты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэрапіі, тэрапеўта. Тэрапеўтычныя сродкі. Тэрапеўтычнае аддзяленне клінікі. □ Тысячы пераліванняў .. крыві хворым паказалі яе высокую тэрапеўтычную эфектыўнасць. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отсоедине́ние

1. аддзяле́нне, -ння ср.;

2. адключэ́нне, -ння ср.;

3. адчэ́пліванне, -ння ср.; см. отсоединя́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Се́льнік ‘матрас з саломы’ (Сцяшк.), сельні́к ‘агароджаная частка хлява, дзе складаюць сена’ (мазыр., З нар. сл.), селны́к ‘будынак для сена або аддзяленне ў хляве для сена’ (Шушк.). З сяннік (гл.) у выніку дысіміляцыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

1. Тое, што і абвальванне. У тунэлі скончылася абвалка пароды.

2. Спец. Аддзяленне мяса ад касцей. Абвалка мясной тушы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празекту́ра

(лац. prosectura)

патолагаанатамічнае аддзяленне пры лячэбных або навучальных медыцынскіх установах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пастару́нак, ‑нка, м.

Мясцовае аддзяленне паліцыі ў Заходняй Беларусі да 1939 г. Па вёсках спешна будаваліся паліцэйскія ўчасткі — пастарункі, па гарадах і мястэчках — гарнізонныя казармы. Паслядовіч.

[Польск. posterunek.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ..., прыстаўка.

Абазначае: 1) аддзяленне, выдаленне, адмену, спыненне чаго‑н. або адваротнае дзеянне, напрыклад: дэгазацыя, дэкваліфікацыя, дэблакіраваць, дэмабілізацыя, дэнацыяналізацыя; 2) рух уніз, паніжэнне, спад, напрыклад: дэградацыя.

[Лац. de...]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Радзільны дом; радзільнае аддзяленне. Спыніўся [чалавек] каля нас, паздароўкаўся. Потым пытаецца, калі прымаюць перадачу ў радзілцы. Каршукоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)