разу́ць, разую, разуеш, разуе; зак., каго-што.

Зняць з каго‑н. абутак. Разуць параненага. □ Малых раздзелі і разулі. Віхрыць з-пад матчынай рукі Лянок іх чубікаў разумных, Вачэй даверлівы блакіт. Семашкевіч. // Зняць з нагі (пра абутак). Галя разула святочныя лодачкі, паклала іх у сумку. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рызі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рызіны. Рызінавая вытворчасць. // Зроблены з рызіны. Рызінавая камера. Рызінавы абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уце́плены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад уцяпліць.

2. у знач. прым. Які ўцяплілі. Уцеплены абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́рпацца, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Рвацца (пра адзенне, абутак).

2. Зал. да шарпаць (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́цік

(фр. boutique)

невялікі магазін, у асартыменце якога дарагія модныя тавары (адзенне, абутак, галантарэя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

абно́ўка ж Nuanschaffung f -, -en (пераважна пра вопратку, абутак)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абша́рпаць btragen* vt (вопратку, абутак); bnutzen vt; schäbig mchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

клумпако́іс

(літ. klumpakojis, ад klumpe = драўляны абутак + kója = нага)

старадаўні літоўскі народны парны танец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Адзе́цца ’справіць адзежу’, адзетак ’адзежа, вопратка’ (БРС, КЭС), адзетак, магчыма, пад уплывам абутак (абуць: абутакадзець: адзетак) да дзець (гл.). Параўн. адзежа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пэ́пці ’вяровачны самаробны абутак’ (трак., Сл. ПЗБ). Відаць, ад папу́ці ’тс’ (гл.) пад уплывам тэпці ’лёгкі хатні абутак’ (ад тэпаць ’дыбаць, хадзіць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)