stur

a разм.

1) упа́рты

2) азло́блены, заця́ты

3) тупы́, абмежава́ны

4) нерухо́мы, засты́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éndlich

1.

adv урэ́шце, нарэ́шце

2.

a

1) канчатко́вы; абмежава́ны

2) доўгачака́ны

3) кане́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

incomprehensive

[ɪn,kɑ:mprɪˈhensɪv]

adj.

1) які́ ня ўсё ўлуча́е, абмежава́ны, няпо́ўны

2) няке́млівы, няця́млівы (пра чалаве́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

insular

[ˈɪnsələr]

adj.

1) астраўны́

2) адасо́блены, асо́бны, ізалява́ны (на во́страве)

3) ву́зкі; абмежава́ны, недалёкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lout

[laʊt]

n.

1) нехлямя́жы чалаве́к; цяльпу́к -а́ m.

2) прасьця́к -а́ m., абмежава́ны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

parochial

[pəˈroʊkiəl]

adj.

1) парафія́льны (напр. шко́ла)

2) абмежава́ны, ву́зкі

a parochial viewpoint — абмежава́нае гле́дзішча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Раскірэ́ка (раскире́ка) ’крываногі’ (Нас., Касп., ТСБМ), раскіра́ка (рыськіра́ка) ’тс’ (Бяльк., Сл. ПЗБ). Дыялектна абмежаваны фаналагічны карэлят, магчыма, пад балтыйскім уплывам, параўн. раскірэ́йда ’тс’ (Варл.), да раскара́ка (гл.). Дэвербатыў ад раскірэ́чыць ’шырока расставіць ногі’ (Нас.), раскіра́чыцца ’тс’ (Ян.) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лака́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Уласцівы толькі пэўнаму месцу; абмежаваны, мясцовы. Лакальныя асаблівасці быту. Лакальныя войны. □ Рэвалюцыйная сітуацыя мела лакальныя тэндэнцыі і не магла вывесці паўстання за межы рыбацкіх раёнаў. У. Калеснік.

2. У жывапісе — асноўны, характэрны для данага прадмета (пра колер, тон). Лакальны колер.

[Лац. localis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У геаметрыі: частка круга, абмежаваная дугой і двума радыусамі.

2. Участак, абмежаваны радыяльнымі лініямі.

С. стадыёна.

С. абстрэлу.

3. Аддзел установы, арганізацыі, які мае пэўную спецыялізацыю.

Культурна-масавы с.

С. уліку.

4. Частка народнай гаспадаркі, якая мае пэўныя эканамічныя і сацыяльныя адзнакі.

Прамысловы с.

|| прым. се́ктарны, -ая, -ае (да 1 знач.) і сектара́льны, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

small-town

[,smɔlˈtaʊn]

adj.

1) местачко́вы; ву́зкі, правінцы́йны

2) абмежава́ны (у по́глядах)

small-town bigotry — местачко́вая неталера́нтнасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)