1. Брус, планка для надання ўстойлівасці часткам збудаванняў, для захавання чаго-н. у пэўным становішчы.
Р. для лыжаў.
2. Тое, што і разрэз, распорак.
На ім быў кароткі кажушок з аблямаванай распоркай ззаду.
3. Разарванае па шве месца.
Яго шапка была скрозь з распоркамі.
|| прым.распо́рачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Валовы язык ’пакрывец лекавы, Anchusa officinalis L.’ (Кіс.). Назва дадзена па знешняму падабенству лісця расліны, па яго форме. Параўн. укр.волів язик ’Digitalis grandiflora’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Зы́зы ’стан абуранасці, злосці’ (слонім., Нар. лекс.). Параўн. рус.дыял.зы́зый, укр.зи́зий, польск.zyz ’касавокі’. Можа, ’абураны да таго, што яго перакасіла’. Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кары́чневы ’буравата-жоўты, колеру жолуда або карыцы’ (ТСБМ). Рус.коричневый. Тлумачэнне бел. слова з’яўляецца і яго этымалогіяй. Ад карыца (гл.) з суфіксамі ‑ьн‑, ‑ев‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Касаву́рыць ’глядзець коса, убок, касіць вочы’ (Нас.). Слова, безумоўна, складанае. Яго першая частка ўзыходзіць да косы (гл.). Але другая частка застаецца няяснай (магчыма, кантамінаванай).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ле́жны ’пахілы’ (Сцяшк. Сл.). Нягледзячы на магчымасць прасл. рэканструкцыі (!!!егьnъ}ь < ležati, legii ±ьnъ]ʼь) і дапушчэнне рэліктавае^ слова, яго фактычная старажытнасць застаецца няяснай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Разбузо́ліць, разбурзо́ліць ’размясіць’ (паст., брасл., Сл. ПЗБ). Ад раз- і бузава́ць (гл.) з экспрэсіўным фармантам ‑олі‑ (адносна яго гл. Борысь, Leksyka słów., 24–26).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
scold
[skoʊld]1.
v.t.
1) прабіра́ць, ла́яць; свары́цца, крыча́ць
His father scolded him — Ба́цька насвары́ўся на яго́
2) рабі́ць вымо́ву
2.
n.
сварлі́вая асо́ба
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
destruction
[dɪˈstrʌkʃən]
n.
1) зьнішчэ́ньне n.
2) руі́на, пагі́бель, згу́ба f.
overconfidence was his destruction — празьме́рная самаўпэ́ўненасьць загубі́ла яго́
3) разбурэ́ньне, бурэ́ньне n. (буды́нка)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Skrúpel
m -s, - сумне́нне; паку́ты сумле́ння
es kámen ihm ~ — яго́ ахапі́ла сумне́нне
sich (D) über etw.(A) ~ máchen — адчува́ць му́кі [дако́ры, згрызо́ты] сумле́ння
das macht ihm kéine ~ — гэ́та яго́ не турбу́е
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)