Verbum

сінанімі́я, ‑і, ж.

Падабенства слоў па значэнню пры розным іх гучанні.

[Ад грэч. synōnymia — аднайменнасць.]

сінтаміцы́н, ‑у, м.

Антыбіётык, які выкарыстоўваецца пры лячэнні гнойна-запаленчых працэсаў.

ступняхо́дныя, ‑ых.

Пазваночныя жывёліны, якія пры хадзьбе апіраюцца на ўсю ступню.

сча́ліцца, ‑ліцца; зак.

Спец. Змацавацца, злучыцца пры счальванні; звязацца. Плыты счаліліся.

таксемі́я, ‑і, ж.

Атручванне арганізма таксінамі пры пападанні іх у кроў.

[Ад грэч. toxikon — яд і háima — кроў.]

тузлукава́нне, ‑я, н.

Спец. Спосаб кансервавання пры дапамозе апускання ў тузлук.

тэакра́тыя, ‑і, ж.

Форма кіравання, пры якой палітычная ўлада належыць духавенству.

[Грэч. theos — бог і krátos — сіла, улада.]

тэрмалюмінесцэ́нцыя, ‑і, ж.

Спец. Свячэнне некаторых рэчываў пры слабым награванні іх.

факелано́сец, ‑сца, м.

Спец. Спартсмен, які нясе факел пры адкрыцці алімпіяды.

фібры́н, ‑у, м.

Нерастваральнае бялковае рэчыва, якое ўтвараецца пры згортванні крыві.

[Ад лац. fibra — валакно.]