спаску́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Разм.

1. Зрабіць брудным, запэцкаць. Спаскудзіць падлогу.

2. Сапсаваць; зрабіць дрэнным. [Бабка:] — Дай .. [Насі] на коўзанку тыя валёнкі, дык так спаскудзіць іх, што і не пазнаеш. Каліна. / у перан. ужыв. [Ганя:] — [Намыснік] мне ўсё жыццё спаскудзіў. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beéifern

(sich) (zu + inf) стара́цца (што-н. зрабіць); ру́піцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bestrében

(sich) (zu + inf) імкну́цца, намага́цца (зрабіць што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыгла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Разгладзіўшы, зрабіць роўным, гладкім. [Заранік] заглянуў у люстэрка на сцяне, прыгладзіў ускалмачаныя валасы. Хадкевіч. [Ганна] прыгладзіла пасцель і паправіла накідку на падушках. Гартны.

2. перан. Разм. Зрабіць менш адчувальным, змякчыць, згладзіць. [Мірон Сцяпанавіч] падымаецца, каб падрыхтаваць сабе што-небудзь на вячэру, і спрабуе прыгладзіць усё выказанае жартам. Ракітны. // Падправіўшы, выраўняць, зрабіць адпаведным да прынятых норм (мову якога‑н. твора і пад.). Прыгладзіць стыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрасці́ць, спрашчу, спросціш, спросціць; зак., што.

1. Зрабіць больш простым, менш складаным (звычайна склад, структуру). Спрасціць канструкцыю машыны. Спрасціць правапіс. Спрасціць тэхналагічны працэс вытворчасці.

2. Зрабіць больш лёгкім для ажыццяўлення, выкарыстання; аблегчыць. Спрасціць улік запасных частак. // Зрабіць больш даступным для разумення. Спрасціць умовы задачы.

3. Пазбавіць што‑н. глыбіні, багацця форм, зместу; сказіць. Сур’ёзныя ў жыцці людзей канфлікты, якія так шчыльна звязаны з гісторыяй народа,.. [пісьменнік] спрасціў. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Згару́сціць ’зрабіць абы-як’, ’прыдбаць з цяжкасцю’ (ТСБМ), ’зваліць у кучу’, ’сабраць’ (Янк. I, II, Жд. 3), згарушчыць ’тс’ (Сл. паўн.-зах.). Відаць, да згарнуць і грувасціць. Гл. гарнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

снизойти́ сов. (к кому-, чему-л.) книжн. ува́жыць (каго, што), адне́сціся пабла́жліва (да каго, да чаго), зрабі́ць ла́ску (каму);

снизойти́ к сла́бостям (кого-л.) пабла́жліва адне́сціся да сла́басцей (каго-небудзь);

снизойти́ к кому́-л. зрабі́ць ла́ску каму́-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злачы́нства ср. преступле́ние; злодея́ние; злоде́йство;

зрабі́ць з. — соверши́ть преступле́ние (злодея́ние);

з. па слу́жбе — юр. преступле́ние по до́лжности;

◊ на ме́сцы з. — на ме́сте преступле́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наглумі́ць, ‑глумлю, ‑глуміш, ‑глуміць; зак., чаго.

Разм. Зрабіць непрыгодным, сапсаваць у нейкай колькасці. Наглуміць паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., што.

Дабаўляючы, зрабіць больш высокім, доўгім. Падставіць комін. Надставіць рукавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)